จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
มีนาคม 28, 2024, 09:51:02 pm *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
ยินดีต้อนรับสมาชิก และผู้เยื่ยมชมทุกๆท่าน
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น เรื่องผลของการกระทำ นางสาวกาญจนา นวลจันทร์ ครุศาสตร์ภาษาไทย มรภ. กพ.  (อ่าน 3026 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
apairach
Administrator
Hero Member
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1410


ดูรายละเอียด อีเมล์
| |
« เมื่อ: สิงหาคม 27, 2012, 12:35:26 pm »

เรื่องสั้น เรื่อง ผลของการกระทำ
เสียงคุยกันเจี๊ยวจ๊าวขอนักเรียนชั้นมัธยมปีที่ ๖ ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดกำแพงเพชร ดังลั่นไปทั่วห้องเรียนเล็กๆในการเรียนรายวิชาภาษาไทย ชั้นม.๖ มีอยู่สองห้อง ห้องแรกนั่นก็คือห้อง ๑ ทุกคนเรียกห้องนี้ว่าห้องเด็กเรียน  ส่วนอีกห้องหนึ่ง ก็เป็นห้อง ๒ แหละ เรียนไปเล่นไป ปลายภาคเรียนมีการสอบ อาจารย์ก็ได้บอกแนวข้อสอบไปแล้ว ทุกคนต่างตั้งใจสอบบ้าง ไม่ตั้งใจสอบบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กมัธยม
สิ่งที่บางคนก็อยากรู้  บางคนก็ไม่อยากรู้ ? ออกแล้ว ออกแล้ว ? เสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง เพื่อนของฉันเอง ตะโกนดังลั่นมาแต่ไกลด้วยความตื่นเต้น  โต๊ะม้าหินอ่อนที่ไม่มีที่ว่างให้ใครนั่งอีก  กลายเป็นโต๊ะที่ว่างเปล่าไร้คนนั่ง ทุกคนพากันวิ่งไปที่ห้องวิชาการด้วยความอยากรู้  บางคนก็ภูมิใจกับเกรดเฉลี่ยอันสวยงาม  บางคนก็นั่งหน้างอ  บอกคนก็บอกกับตัวเองว่า ?ไม่เป็นไร เกรดเฉลี่ยแค่ตัวเลข?
บ่ายวันนั้น เสียงตามสายของโรงเรียนดังขึ้น นั่นเป็นเสียงของอาจารย์ยุวดี อาจารย์ที่สวยที่สุดในโรงเรียน ประกาศให้นักเรียน ชั้น ม.๖ เข้าห้องแนะแนว ทุกคนต่างมองหน้ากัน แล้วยิ้ม  ทุกคนทราบแล้วว่าตอนบ่ายต้องเขาแนะแนว เพราะเห็นรถตู้หรูหราคันสีขาวสะอาด ข้างรถมีชื่อมหาวิทยาลัย
? เฮ้ย ! นี่แหละ เราจะเรียนมหาวิทยาลัยนี้ ? เพื่อนกึ่งหญิงกึ่งชายเอ่ยขึ้นมา
? ยัง อย่าพึ่งรีบตัดสินใจ ต้องรอฟังการแนะแนวก่อน จะได้รู้ว่าเราชอบอะไร แล้วเราเหมาะที่จะเรียนอะไร เข้าใจไหมจ๊ะ  คุณน้องส้ม? เพื่อนสาวที่นั่งข้างๆเอ่ยขึ้นตามมา
บรรยากาศอันแสนสบาย ที่เราเคยได้นั่งทำการบ้าน อ่านหนังสือ หรือนอนหลับ แต่วันนี้ ตอนนี้ มันร้อนมาก เพราะทั้งชั้น ม.๖ เข้าไปอัดกันอยู่ในนั้น แล้วยังเป็นช่วงบ่ายอีกต่างหาก ทุกคนผ่านการทำภารกิจต่างๆนานา ในช่วงเช้าทำให้ทั้งกลิ่นอะไร ต่อมิอะไร  ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องหมด
? โอ๊ย ! พัดลมนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ? ทุกคนต่างบ่นพึมพำ
ในขณะที่ทุกคนกำลังปรึกษาหารือกันเรื่องการเรียนต่อ อาจารย์เอ่ยถามขึ้นมาว่า ?นักเรียนอยากประกอบอาชีพอะไร ? ทุกคนพูดกันเบาๆ แล้วต่างคนต่างยกมือตอบ บ้างก็อยากเป็นตำรวจ  บ้างก็อยากเป็นพยาบาล บ้างก็อยากเป็นทนายความ แต่ไม่มีใครเอ่ยถึง อาชีพครูเลย ทันใดนั้น ก็มีเสียงหวานๆ น่าชวนชิมของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น
? หนูอยากเป็นครูค่ะ ? ปลาทู  เด็กสาวที่หน้าตาน่ารักที่สุดในชั้นตอบด้วยความมั่นใจ  ทุกคนต่างพากันทำหน้างงๆ อึ้งกับคำตอบของเธอ
? ปลาทู? เป็นเด็กที่มีรูปร่างดี หน้าตาน่ารัก เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนผู้ชายหลายๆคน แต่เขาเป็นเด็กที่ไม่สนใจการเรียน เข้าเรียนบ้างไม่เขาเรียนบ้าง เขาชอบดูหมิ่นคนที่ด้อยกว่า วันๆไม่ทำอะไรมัวแต่คุยโทรศัพท์  ส่องกระจก ทาแป้ง ความเกรงใจไม่เคยมี ชอบเถียง จนทุกคนเอือมระอากับการกระทำของเธอ
?ทุกคนหวังดีกับเธอนะปลาทู? อาจารย์และเพื่อนๆ พูดกับเขาบ่อยๆ แต่คงเปล่าประโยค เพราะเธอไม่เคยสนใจกับคำพูดใครทั้งนั้น
และแล้ววันนั้นก็มาถึง ช่อดอกไม้ ดอกกุหลาบ อมยิ้ม ตุ๊กตา เยอะแยะ วางเต็มโต๊ะม้าหินอ่อนไปหมด จนไม่มีที่ให้คนนั่งเลย พี่ๆ น้อง ๆอาจารย์ รอแสดงความยินดีกับการจบการศึกษาของนักเรียนทุกคน  ครึ่งหนึ่งของนักเรียนชัน ม. ๖ สอบติดมหาวิทยาลัยต่างๆ รวมถึง ? ปลาทู?ด้วย เขาได้โควตาในคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงพอสมควรในเขตกรุงเทพฯ
การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น เขาเดินทางไปศึกษาต่อที่กรุงเทพฯ เขากลายเป็นดาวคณะ น้องใหม่ไฟแรง ด้วยเหตุผลที่เขาหน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้ม เขาหลงระเริงอยู่กับแสง สี ในเมืองใหญ่ เขาเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง เหมือนเช่นเคย กว่าจะจบก็หลายปี อาจนานกว่าเพื่อนที่เข้าเรียนพร้อมกันด้วยซ้ำ เวลาผ่านไปถึงปีที่ ๕ เขาเรียนจบแล้ว สิ่งที่ตามมาคือการหางานทำตามสาขาที่เขาเรียนมา นั่นก็คือในสาขาวิชาภาษาไทย
ท่ามกลางสายตานับพันของนักเรียนที่ยืนเข้าแถวตอนเช้า จับจ้องมาที่เขา ความตื่นเต้นเกิดขึ้นอยู่ตลอดๆ ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด เป็นโรงเรียนมัธยม มีนักเรียนรวมทั้งหมดพันกว่าคน การทำงานวันแรกเป็นไปอย่างทุลักทุเล ติดๆขัดๆ นักเรียนในห้อง คุยกันเสียงดัง ในระหว่างทำการสอน นักเรียนนั่งเล่นกันบ้าง  คุยโทรศัพท์บ้าง แต่งตัวบ้าง  ไม่มีใครสนใจการสอนของเขาเลย 
?เฮ้อ?  เขาถอนหายใจแรงๆ ด้วยความลำบากใจ กับพฤติกรรมของนักเรียน
ด้วยความโกรธ เขาจึงดุ ด่า และลงโทษนักเรียนอย่างรุนแรง   เขาโดน ผอ. เรียกพบ ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ชอบเถียง จึงทำให้เขาโดนไล่ออกในเวลานั้น
เขาเดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาซึมๆ  ทำให้เขาคิดย้อนกลับไปถึงสมัยที่เขายังเรียนอยู่มัธยม ภาพเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมอง เขารู้แล้วจริงๆ  เวรกรรมตามทันเขาแล้ว สิ่งที่เขาเคยเถียงอาจารย์ ไม่เชื่อฟัง สิ่งที่เขาทำมาทุกอย่างมันย้อนมาถึงตัวเขาแล้วจริงๆ
สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นผลจากการกระทำของเขาเอง
เขาเก็บของ แล้วเดินออกจากโรงเรียนไป หางานทำในโรงเรียนต่อไป เขาไม่สามารถแก้ไขเรื่องในอดีตได้ แต่เขาสัญญากับตัวเองว่า จะทำหน้าที่ของตนเองดีที่สุด?ฮืม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!