เรื่องสั้น เรื่องแล้วฉันก็ได้กลับบ้าน นางสาวขวัญชนก สุวรรณชัย ครุศาสตร์ มรภ.กพ.

   แล้วฉันก็ได้กลับบ้าน
    มีบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่งเสาเรือนเป็นไม้เก่า พื้นและผนังทำจากไม้ไผ่หลังคามุงด้วยแฝก ซึ่งมันดูไม่ค่อยจะเหมือนบ้านเท่าไรนัก มอเตอร์ไซค์คันเก่าสีแดงสนิมเกาะจอดอยู่ใต้ถุนเรือน เสียงโครมครามจากการขว้างปาข้าวของดังขึ้นภายในบ้านหลังนั้น เสียงเอะอะโวยวายคล้ายคนทะเลาะกันดังขึ้น แต่เหมือนจะเป็นเสียงที่ชาวบ้านละแวกนั้นจะคุ้นเคยกันดีและชินเสียแล้ว
   ชล เป็นช่างตัดผม เนื่องจากชลเป็นคนที่ไม่ค่อยเอาการเอางาน ขี้เกียจเป็นอันดับหนึ่ง เขาจึงไม่ค่อยจะเปิดร้านลูกค้าประจำก็ไม่ค่อยจะมี ชลเป็นคนชอบสังสรรค์ในวงเหล้ากับเพื่อนๆ เกือบทุกๆวันที่บ้านของชลจะต้องมีวงเหล้าตั้งขึ้น ชลมีเมียชื่อ อ้อย แต่ไม่ได้แต่งงานกันแค่มาอยู่กินกันเฉยๆ ทั้งสองคนไม่มีลูกมีเต้าจึงไม่มีภาระอะไรให้ต้องรับผิดชอบ อ้อยเป็นคนสวยผิวพรรณขาวหน้าตาดีเลยทีเดียว แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดชลถึงชอบตบตีอ้อยเป็นประจำ อ้อยและชลมีฐานะค่อนข้างจะจน แค่เงินจากการที่อ้อยไปเย็บผ้าที่โรงงานก็แทบไม่พอใช้อยู่แร้ว อ้อยคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องอดตายแน่ๆ อ้อยจึงไปปรึกษากับชลว่าจะไปทำงานต่างประเทศจะไปกับกรมแรงงานชลคิดว่าถ้าไปกับกรมแรงงานกว่าเขาจะเรียกตัวก็อีกนาน ชลจึงพาอ้อยไปหาน้าส้ม ซึ่งเป็นนายหน้าหาคนไปทำงานที่เยอรมัน แต่ชลและอ้อยรู้ดีว่าน้าส้มจะหาสาวๆไปทำงานอย่างว่า งานบริการลูกค้า หรืออาจจะเป็นเมียเช่าก็ได้ แต่ต้องเป็นคนที่เต็มใจไปเท่านั้น ชลตกลงกับน้าส้มเรียบร้อยให้อ้อยไปทำงานที่เยอรมัน ถึงวันที่กำหนดอ้อยใจหายที่จะต้องไป อ้อยรู้สึกว่าตนเองกำลังจะตายทั้งเป็น รู้ทั้งรู้ว่าต้องไปขายตัวแต่จะทำไงได้เรียนมาน้อยอยากรวยก็ต้องทำแบบนี้แหละ เพื่อความสุขสบายของครอบครัว อ้อยโบกมือลาชลทั้งน้ำตาแล้วเธอก็เหินฟ้าไปสู้ดินแดนอีกดินแดนหนึ่งโดยที่เธอไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไรนัก
ที่ทำงานของอ้อยเป็นร้านอาหารแห่งหนึ่ง แสงไฟระยิบระยับหลากสี แสงไฟสลัวๆ มีผู้คนมากหน้าหลายตาแต่ส่วนมากจะเป็นชาวต่างชาติ กลิ่นบุหรี่และกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด มีแต่คนแต่งตัวดีๆสวยๆทั้งนั้น ในคืนนั้นเองที่อ้อยมีลูกค้าคนแรกอ้อยต้องไปนอนกับคนที่เธอไม่รู้จักแต่รายได้ที่ได้มามันมาก สาวหลายคนจึงอยากจะมาทำงานที่นี่เพราะเงินดีและเป็นงานที่สบาย
     อ้อยเก็บเงินก้อนใหญ่ได้ก้อนแรกอ้อยจึงกับมาเมืองไทยอ้อยมาซื้อที่ เธอทำแบบนี้อยู่สามสี่ครั้ง จนเธอสร้างบ้านราคาหลักล้านได้ซึ่งตากจากกระท่อมปลายนาที่เธอเคยอยู่อย่างสิ้นเชิง ซื้อรถเก๋งให้ชลไว้ขี่ ทุกอย่างเป็นชื่อของเธอหมดโดยที่ชลก็ไม่ได้ขัดอะไร ตอนนี้ฐานะของอ้อยและชลเปลี่ยนไปถือว่าเขารวยที่สุดในหมู่บ้านก็ว่าได้ แต่อ้อยไม่ได้ภูมิใจกับฐานะที่ได้มาเท่าไรนัก เพราะชาวบ้านก็รู้ว่าเธอไปทำอะไรที่เยอรมัน ส่วนชลก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะชลมีหน้าที่ใช้เงินอย่างเดียว หลังจากธุระเสร็จสิ้น อ้อยก็กลับไปทำงานเหมือนเดิมอ้อยไม่ได้กลับมาเมืองไทยเลย เธอได้แต่ทำงานส่งมาให้ชลอย่างเดียว ด้วยความที่ชลเป็นคนขี้เกียจ กินเหล้าเมายาและชอบเที่ยวเตร่ เงินที่อ้อยส่งมาให้เดือนละหลายหมื่นบาทจึงหมดไปในพริบตา เพื่อนของชลก็เคยเตือนชลบ่อยครั้งว่า ?เก็บเงินไว้บ้างก็ดีไม่ต้องกลัวว่าเงินมันจะเน่าหรอก? ชลก็ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเพื่อนเท่าไรนัก ชลยังหยิ่งและทนงตัวเพราะคิดว่าอ้อยไม่มีทางทิ้งตนแน่นอน
   หิมะขาวปกคลุมพื้นดินเต็มไปหมด อากาศที่นี่ช่างหนาวเหน็บเหลือเกินทำให้อ้อยหวนคิดถึงเมืองไทย คิดถึงบ้าน เธอจึงคิดที่จะเลิกทำงานที่นี่แล้วกลับไปอยู่เมืองไทย เธอเก็บเงินมาได้ซักพักแล้วมีเงินมากพอที่จะไปตั้งหลักที่เมืองไทยได้เธออยากจะเปิดร้านขายอุปกรณ์การเกษตรร้านเล็กเป็นของตนเองแล้วให้ชลช่วยกันดูแล เธอคิดว่าอีกสองสามเดือนจะกลับไปอยู่เมืองไทยอย่างถาวร
   พอตะวันลับขอบฟ้า พวกผีเสื้อราตรีก็เริ่มออกมาร่ายรำ เช่นเดียวกับชลและเพื่อนๆจะต้องมานั่งกินลมชมวิวที่ระเบียงหลังบ้านของชลที่บรรยากาศดีเสียจริงๆเหมาะที่จะมานั่งตั้งวงกินเหล้ากันตามเคย พอแอลกอฮอล์ เริ่มเข้าสู่กระแสเลือดทำให้การพูดคุยช่างสนุกสนานได้อารมณ์มากขึ้น โดยไม่ได้สนใจว่ามีใครกำลังแอบมองอยู่หลังประตู ?โอ้ย!! อีอ้อยมันโง่ แค่กูพูดดีๆกับมันมันก็ให้เงินกูมาถลุงจนหมดแล้ว ยังเหลือพอไปให้สาวๆด้วยว่ะ? ชลพูดแกมหัวเราะ เสียงเปิดประตูดังขึ้นโครมใหญ่ ทุกคนหันไปมองที่ประตู มีร่างผู้หญิงที่ชลคุ้นเคยดีปรากฏขึ้น ?อ้อย? ชลอุทาน ชลลุกพรวดขึ้นรีบเดินไปหาอ้อยทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายไปเสียแล้วอ้อยตบมาที่หน้าของชลด้วยกำปั้น ?ถ้าไม่มีกูมึงก็แค่หมาตัวหนึ่ง? อ้อยตวาด ทั้งคู่จึงมีปากเสียงกันใหญ่ เพื่อนๆของชลต่างวงแตกกระเจิง อ้อยตัดสินใจไล่ชลออกจากบ้านอย่างเด็ดขาดและเด็ดเดี่ยว ชลก็ต้องยอมรับชะตาที่ตนเองก่อไว้ อ้อยเสียใจมาก แต่อ้อยก็คิดว่า ?อย่างน้อยก็ได้กลับบ้าน? แล้วถือซะว่าเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีก็แล้วกัน

   นางสาวขวัญชนก สุวรรณชัย ชั้นปี่ที่2
   มหาวิทยาลัยราชภัฎกำแพงเพชร

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องสั้น เรื่องแล้วฉันก็ได้กลับบ้าน นางสาวขวัญชนก สุวรรณชัย ครุศาสตร์ มรภ.กพ. (อ่าน 3851 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้