เรื่องสั้น ปริญญาลูกแม่ค้า นางสาว กรรณิการ์ เครือฟู ครุศาสตร์ภาษาไทย

[apairach]

ปริญญาลูกแม่ค้า
การศึกษาเล่าเรียนนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับคนหรือเด็กๆ  ในยุคนี้เพราะมันจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นเพราะเรามีการศึกษาที่ดีมีหน้าที่การงานที่ดีมีงานดีทำจะได้ไม่ต้องมาลำบากเป็นแม่ค้าเหมือนแม่ อย่างทุกวันนี้ แม่อยากให้ลูกทำงาน อยู่ในห้องแอร์ที่เย็นๆ นั่งจับด้ามปากกา อยากเห็นลูกใส่ชุดข้าราชการ มีคนนับถือหน้านับถือตา
ครอบครัวหนึ่งมีอยู่ด้วยกัน 5 คน คือ พ่อ แม่ และลูกสาวอีก 3 คนเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก เพราะความรักของที่เกิดจากพ่อกับแม่ที่มีให้ลูก แม่มีอาชีพเป็นแม่ค้าขาย ขายอาหารตามสั่งอยู่ที่บ้าน ส่วนพ่อก็มีอาชีพเกษตรกร ซึ่งครอบครัวนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร พออยู่พอกินกันตามประสาครอบครัว ครอบครัวนี้มีลูกสาวทั้งบ้าน ซึ่งลูกสาวคนโตกำลังศึกษาอยู่มหาลัยชั้นปีที่ 4 คณะรัฐศาสตร์ ส่วนลูกสาวคนกลางกำลังศึกษาอยู่มหาลัยชั้นปีที่ 2 คณะครุศาสตร์ ส่วนลูกสาวคนเล็กกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เย็นวันหนึ่งเราได้นั่งกินข้าวเย็นกันทั้งครอบครัวพอกินอิ่มแล้วแม่ก็เรียกลูกๆ ทุกคนมานั่งแล้วแม่ก็ได้เล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้ลูกสาวทั้ง 3 คน ฟังว่าแม่รักลูกทุกคนมากนะยิ่งคนโตกับคนกลางยิ่งเป็นห่วงมากเพราะไปอยู่ไกลพ่อไกลแม่เพราะเรียนไปอยู่ต่างจังหวัดกันทั้ง 2 คน แม่หมั่นพร่ำสอนลูกๆทุกคนอยู่เสมอว่าให้ลูกทุกคนตั้งใจเรียนหนังสือนะ เพราะตอนนี้แม่ยังมีแรงส่งไหวอยู่ไม่ต้องกลัวหรอกว่าแม่จะ ไม่มีปัญญา ส่งลูกเรียนตราบใดที่ลูกตั้งใจเรียนหนังสือ แม่ก็ยังมีแรงที่จะขายของ เพื่อที่จะได้เอาเงินมาให้พวกลูกเรียนหนังสือถ้าลูกคนใดคนหนึ่งไม่ตั้งใจเรียน หรือเกเรลูกก็ลองคิดถึงแม่เข้าไว้ว่าแม่ต้องอดหลับอดนอนเพราะต้องตื่นแต่เช้าก็เพราะใคร แม่ทำเพื่อใคร ทำไมต้องทำลูกทุกคนคงรู้กันดีนะลองคิดดูถ้าคิดจะเกเร ไม่ตั้งใจเรียนมั่วแต่ติดเที่ยว ติดเพื่อน ลูกทำได้ลงคอก็ทำ ถ้าไม่คิดถึงหัวอกของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ เพราะหยาดเหงื่อของพ่อกับแม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกเพื่อให้ลูกตนเองนั้นสบาย มีงานดีๆทำจะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยมาตื่นแต่เช้าเหมือนพ่อกับแม่ ต้องลำบากแบบนี้ ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกที่อยากให้ลูกตัวเองลำบากเหมือนอย่างกับพ่อและแม่ แค่อยากให้ลูกมีวิชาติดตัว เพราะจะได้นำวิชาที่ศึกษาเล่าเรียนมาไปทำมาหากินในวันข้างหน้า แม่ยังบอกอีกว่า การเป็นแม่ค้าลำบากนะเพราะวันๆ หนึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะมีลูกค้ามาซื้อของเยอะแค่ไหนและก็ไม่อาจรู้ได้ว่าวันๆ หนึ่งจะได้กำไรเท่าไร บางวันเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดแต่ไม่มีใครรู้หรอก แต่แม่ก็ต้องลุกขึ้นสู้แม่คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะต้องไม่เป็นอะไรเพราะว่ายังมี ลูกสาวอีก 3 คน ที่เรารักรออยู่ ลูกทั้ง 3 คนนั่งฟังแม่เล่า และพ่อก็นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ด้วยความห่วงใย  ลูกสาวทั้ง 3 คน ต่างสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนหนังสือให้จบปริญญาอย่างที่พ่อกับแม่ตั้งใจไว้ให้ได้ให้สมอย่างที่พ่อแม่ตั้งใจไว้และกับความเหนื่อยยากในการที่ขายของหาเงินมาให้พวกเราเรียน ลูกคนกลางบอกว่าบ้านเราจะต้องมีใบ ปริญญาทั้งหมดคือ 3 ใบ แค่นี้ก็ทำให้คนที่เป็นพ่อเป็นแม่ภูมิใจและปลื้มใจที่สุดแล้ว แม่บอกว่าแม่ไม่หวังและไม่ต้องการอะไรมากแค่เห็นลูกสาวประสบผลสำเร็จไปได้เพราะลูกได้ไกลเขาถึงฝั่งอย่างที่ตั้งใจแล้ว และเป็นที่ภูมิใจของวงศ์ตระกูลที่สำคัญคือลูกสาวของบ้านนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีใครทำตัวเหลวไหลให้ใครเขาดูถูกหรือนินทราเข้าหูพ่อกับแม่เลย ประพฤติตนอยู่ในกรอบเสมอมา  แม่บอกว่าถึงเราจะไม่มีเงินทองมากมายเหมือนคนอื่นเขาแต่พ่อแม่ก็มีความสุขที่ลูกเป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือไม่ดื้อ ไม่เกเร ที่ผ่านมาไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเลย
และที่สุดท้ายพ่อกับแม่ก็ได้บอกกับลูกๆ ว่า พ่อกับแม่รักลูกๆ มากนะ จงตั้งใจเรียนเหนื่อยวันนี้ เพื่ออนาคตที่ดีในวันข้างหน้า








นางสาว กรรณิการ์     เครือฟู
ครุศาสตร์ ภาษาไทย
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร