จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
เมษายน 19, 2024, 05:39:07 pm *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
ยินดีต้อนรับสมาชิก และผู้เยื่ยมชมทุกๆท่าน
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น.การเดินทางสู่ความสำเร็จในชีวิต โดย นางสาวจิตราพร ยอดโยม คณะครุศาสตร์โปรแกรมภ  (อ่าน 3874 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
apairach
Administrator
Hero Member
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1413


ดูรายละเอียด อีเมล์
| |
« เมื่อ: สิงหาคม 26, 2012, 03:08:12 pm »

เรื่องการเดินทางสู่ความสำเร็จในชีวิต
                       เด็กหญิงแก้วตา เป็นเด็กที่มีความขยัน มีความมานะ และความซื่อสัตย์ เธอเป็นเด็กที่เรียนหนังสือไม่ค่อยเก่ง แต่เธอมีความพยายามและตั้งใจ แม่ของแก้วตาของอบรมสั่งสอนเธออยู่เสมอว่าให้เป็นเด็กดีมีน้ำใจ รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น ไม่ทำให้คนอื่นเดือนร้อน
                      สองแม่ลูกคู่นี้มีฐานะยากจนไม่มีอาชีพเป็นหลัก นอกจากขี่สามล้อเก็บขยะขายเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง และยังต้องส่งแก้วตาเรียนหนังสืออีกด้วย แก้วตาบอกกับแม่ว่าอยากเรียนสูงๆ แม่ก็บอกกับแก้วตาว่าแม่ก็อยากให้ลูกเรียนสูงๆเหมือนกัน แต่แม่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดและแม่ก็เชื่อว่าลูกแก้วตาของแม่ต้องทำได้ แม่ของแก้วตาก็ได้ค่อยไปรับไปส่งลูกโรงเรียนทุกๆวันตั้งแต่อายุ 4 ปี จนอายุ 15 ปี หลังจากนั้นก็เห็นว่าแก้วตาโตแล้วคงไปโรงเรียนเองได้ และแม่ก็รู้สึกว่าแก้วตาคงไม่อยากให้แม่ไปส่ง กลัวลูกอายเพื่อนๆเพราะตอนเด็กๆแม่เห็นเพื่อนๆชอบล้อ ชอบว่าแก้วตา ว่ามีแม่เก็บขยะขาย ตอนเด็กแม่เห็นแก้วตาร้องไห้กลับบ้านทุกวันและมีอยู่วันหนึ่งเมื่อแก้วตาโตเป็นสาวแล้วอายุก็ 18 ปี แม่ถามแก้วตาว่าตอนนี้ยังอายเพื่อนอยู่หรือป่าว โกรธแม่หรือป่าว แก้วตาบอกกับแม่ว่าแรกๆก็รู้สึกอายเพื่อนๆที่โดนเพื่อนๆล้อ และก็เสียใจ แล้วตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมเราถึงไม่มีเหมือนกับคนอื่นๆเขา ทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ ทำไมเราถึงไม่รวยเหมือนคนอื่นๆ ทำไมเราไม่อยู่แบบสุขสบายอย่างคนอื่นเขาบ้าง ทำไมคนรวยต้องดูถูกคนจนด้วย ทำไม ทำไม ทำไม และมีอาจารย์อยู่ท่านหนึ่งท่านเดินผ่านมาและท่านก็ถามว่า แก้วตาเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม แก้วตาก็เล่าให้อาจารย์ฟัง พออาจารย์ฟังแล้วท่านก็ถามแก้วตาต่อว่า แล้วทำไมเธอจะต้องมาเสียใจกับเรื่องแค่นี้ด้วย อาจารย์ท่านก็ยกตัวอย่างให้ดูว่าถ้าเธอรวยเธอมีทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างที่เธอต้องการแต่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เลยให้แต่เงินทองหาความสุข กับในสิ่งที่ตอนนี้ที่เธอไม่มีอะไร แต่แม่ของเธอทำให้เธอทุกอย่างและทำให้เธอมีความสุข เธอจะเลือกสิ่งไหน และคำถามที่เธอตั้งขึ้นมาว่าทำไม เธอก็ลองตัดคำว่าทำไมออกไปล่ะ แค่เราลบคำว่าทำไมออก และเราก็ก้าวเดินมันต่อไปอย่าไปท้อกับแค่คำว่าทำไม ทำให้คำเหล่านี้มันหายไป เพราะคนเราทุกคนที่เกิดมาก็ไม่มีใครอยากเกิดมาในสภาพแบบนี้หลอก ใครๆก็ต้องการความสบาย แต่จะดีกว่าไหมถ้าเราเริ่มต้นจากความลำบากไปสู่ความสบาย ดีกว่าเริ่มจากความสบายแล้วไปลำบาก เราจะได้เห็นคุณค่าของความลำบากไง ว่ากว่าเราจะสบายได้มันยากเย็นแค่ไหน คนเราทุกคนที่เกิดมาไม่สามารถเลือกเกิดเองได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นได้ คำของครูไว้นะ หลังจากที่อาจารย์คนนั้นได้สอนแก้วตา แก้วตาก็เริ่มรู้จักคิดและทำในสิ่งที่ถูกต้อง แก้วตาอยากบอกกับแม่ว่าแก้วตารักแม่ที่สุดในโลกเลย และไม่อายด้วยที่แม่ของแก้วตาเป็นคนเก็บขยะขาย แก้วตาโตมาได้ก็เพราะเงินทองเหล่านี้ที่แม่เก็บขยะมาได้ แก้วตาพูดต่ออีกว่าแม่แก้วตาสัญญาว่า จะตั้งใจเรียนสูงๆให้ได้ จะสอบเข้ามหาลัยและทำความฝันให้เป็นจริงจนได้ คำเหล่านั้น คำที่เพื่อนๆของแก้วตาดูถูก แก้วตาบอกว่ามันคือ คำที่คอยย้ำเตือนแก้วตาอยู่เสอมว่าจะลบคำเหล่านั้นให้ได้ นี้ก็ใกล้จะถึงเวลาที่จะสอบเข้ามหาลัย แก้วตาก็ตั้งใจอ่านหนังสือ เตรียมตัวสอบ รู้ทั้งรู้ว่าแม่คงไม่มีเงินส่งให้เราเรียนต่อมหาลัยได้แน่ แต่แก้วตาก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆว่า แค่ได้รู้ว่าตัวเองมีชื่อสอบติดเข้ามหาลัยได้แค่นี้ก็ดีใจแล้ว เพราะรู้ว่าการเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยมันต้องมีค่าใช้จ่ายเยอะแยะมากมาย แม่คงไม่มีส่งตังให้เราไปเรียนได้หลอก แก้วตานอนคิดอยู่ทั้งคืน พอตื่นมารุ่งเช้าแก้วตาลองเอยปากถามแม่ว่า แม่ถ้าแก้วตาสอบติดมหาลัยแม่จะส่งแก้วตาได้ไหม แม่ตอบกับแก้วตาว่า แม่ก็อยากส่งให้แก้วตาเรียนให้สูงๆนะแต่แม่คงไม่มีปัญญา แม่คงส่งให้ลูกเรียนได้แค่นี้จริงๆ แก้วตาเห็นน้ำตาแม่ไหล แล้วก็เข้ามากอดแม่แล้วบอกกับแม่ว่าไม่เป็นไรหลอกค่ะ แก้วตาเรียนแค่นี้แก้วตาก็ทำงานได้แล้ว พอพูดจบแก้วตาก็ไปโรงเรียนแต่ดูวันนี้แก้วตาดูซึมเศร้ามาก พออาจารย์รายวิชาเข้ามาสอนแล้วก็ได้แจ้งข่าวดีว่า มีโครงการสอบชิงทุนเรียนฟรีจนจบปริญญาตรี เมื่อแก้วตาได้ยินข่าวดีที่อาจารย์มาแจ้งให้ทราบ พอถึงเวลาเลิกเรียนแก้วตาก็รีบกลับไปบ้านแล้วบอกกับแม่ว่า มีโครงการสอบชิงทุนเรียนฟรีจบปริญญาตรี ให้ด้วย แม่บอกว่าก็เอาสิลูก แต่แก้วตาบอกบอกกับแม่อีกว่ามันต้องสอบด้วยนะแม่ ไม่รู้ว่าแก้วตาจะได้หรือป่าว เพราะใครๆก็อยากได้ แม่ให้กำลังใจแก้วตาและบอกกับแก้วตาว่าแม่เชื่อว่าลูกทำได้ ตั้งใจอ่านหนังสือและพยามยามทำในสิ่งที่แก้วตาอยากทำสิ เมื่อถึงเวลาสอบแก้วตาก็ตั้งใจทำและนึกถึงคำที่แม่สอนอยู่เสมอว่าเราต้องทำได้เพื่อแม่และตัวเราเอง สู้ สู้ เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วตาตื่นเต้นมากในครั้งนี้ที่ไปโรงเรียน แก้วตารีบไปดูผลประกาศที่สอบติดเข้ามหาลัย และสอบชิงทุน พอแก้วตาเห็นว่าที่ประกาศนั้นมีชื่อแก้วตาอยู่เธอรู้สึกดีมากๆ รีบกลับไปบอกกับแม่ว่าแก้วตาทำแล้ว แก้วตาสอบติดมหาลัย และได้ทุนเรียนฟรีด้วย  แม่ของแก้วตารู้สึกดีใจและภาคภูมิใจในตัวลูกสาวตัวเองมากที่ทำความสำเร็จอย่างที่แม่คอยแนะนำให้ น้ำตาของแม่คราวนี้ที่ไหลออกมาเป็นน้ำตาที่แม่ปลื้มใจที่สุด แม่ก็บอกกับแก้วตาว่าลูกคือแก้วตาดวงใจของแม่ และแก้วตาก็ได้เรียนจบปริญญาตรีจนประสบความสำเร็จในชีวิต

   
นางสาวจิตราพร  ยอดโยม
คณะครุศาสตร์โปรแกรมภาษาไทย
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!