จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
มีนาคม 28, 2024, 03:34:33 pm *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
ยินดีต้อนรับสมาชิก และผู้เยื่ยมชมทุกๆท่าน
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ชื่อเรื่องสั้น : เรียนภาษาไทยนี้ดีอย่างไร โดย น.ส.กัญญา ปงผาบ  (อ่าน 3238 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
apairach
Administrator
Hero Member
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1410


ดูรายละเอียด อีเมล์
| |
« เมื่อ: สิงหาคม 26, 2012, 02:56:03 pm »

โครงเรื่อง
ชื่อเรื่อง : เรียนภาษาไทยนี้ดีอย่างไร
ตัวละคร : ตัวฉันเอง(เลโอ)  เพื่อน(ฝน)  คนรอบข้าง
ฉาก : บ้าน  หอประชุม
เรื่องย่อ : ใครๆก็ถามฉันว่าเรียนวิชาภาษาไทยนี้ดีอย่างไร ทั้งๆที่ก็เป็นภาษาของตัวเองอยู่แล้ว ถึงแม้จะเรียนจบก็ช่างก็ต้องคงสอนให้เด็กนักเรียนท่อง ก.ไก่-ฮ.นกฮูก นะสิ หรือไม่ก็สอนอ่านออกเสียง ร.เรือ  ล.ลิง  พูดจบเขาก็พากันหัวเราะใส่ฉัน พอสักพักหนึ่งเพื่อนฉันได้เดินเข้ามา ฉันไม่ค่อยสนิทกับเธอสักเท่าไหร่หรอก เธอเป็นญาติห่างๆกับแฟนของฉันเธอเรียนโปรแกรมภาษาจีน เวลาเธอมาหาป้าของเธอที่ไร(ป้าคือแม่แฟนของฉัน)เธอมักจะมาบ่นให้ฟังอยู่เสมอๆว่าเรียนหนักมาก งานก็เยอะ ไม่ค่อยมีเวลาว่างพักเลยปวดหัวไปหมด เธอมักจะชอบถามเรื่องเรียนของฉันต่อหน้าแม่แฟนของฉันว่าแล้วเลโอล่ะเรียนเป็นไง ฉันก็เลยตอบไปว่าไม่เท่าไหร่หรอกไม่หนักมาก แต่ก็มีเรียนทุกวัน บางวันก็ไม่ได้เรียนเต็มวันเธอมักจะย้อนฉันอยู่เป็นประจำว่าไม่เหมือนเราเลยเนอะเราเรียนเต็มทุกวันเลย แล้วพวกป้าๆเขาก็จะพูดว่าภาษาไทยจะไปเรียนหนักอะไรมากมาย ไม่เหมือนภาษาจีนที่ต้องเรียนเยอะและยากมากกว่า ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่เงียบเฉยไปแล้วค่อยๆเดินออกไปหาสิ่งอื่นเพื่อทำอำพลาง ฉันมองดูเพื่อนฉันเธอทำศรีหน้าที่เบิกบาน ยิ้มเยาะเย้ยในตัวฉัน แต่ฉันก็ไม่โต้ตอบอะไรกับเธอเพราะให้เกียรติแม่แฟนของฉันปล่อยให้เธอทำไป จนบางครั้งมันทำให้ฉันคิดท้อแท้ผิดหวังเป็นอันมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันเพิ่งได้คบกับแฟนฉันใหม่ๆฉันมีโอกาสได้ไปทานข้าวกลางวันที่บ้านแฟนของฉัน วันนั้นเวลาเที่ยงวันกว่าๆ พวกเรากำลังรับประทานข้าวกันอยู่สักพักหนึ่งพ่อของเพื่อน(ฝน) ได้ขี่รถมอเตอร์ไซด์เข้ามาหน้าบ้านแล้วก็เข้ามากินข้าวด้วยกัน ซึ่งในตอนนั้นไม่มีเพื่อนฉันอยู่ด้วย เขาได้พูดเรื่องเกี่ยวกับลูกสาวของเขาให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องเรียน ว่าให้ฝนมันเรียนมันเรียนเก่ง เรียนดี ว่าจะให้มันเรียนคณะครุศาสตร์ เอกภาษาจีน แล้วพอมันขึ้นปีสอง มันก็จะได้ไปประเทศจีนไปเรียนอยู่ที่นั่น ทุกคนก็เออ..ออ...ไปด้วยกับคำพูดของเขาพอพูดเรื่องลูกสาวเขาจบเขาก็ย้อนมาถามฉันว่าเรียนอะไร  ฉันตอบเขาไปว่าคณะครุศาสตร์คณะเดียวกับฝนนั่นแหละแต่เรียนเอกภาษาไทย ฉันยังพูดไม่ทันจบเขารีบพูดแทรกฉันขึ้นมาว่า ? เธอโง่มากที่เรียนภาษาไทย ?ครูสอนภาษาไทยไม่มีสักคนมีแต่ครูของคณะมนุษย์อย่าไปเรียนเลย ย้ายไปเรียนภาษาจีนเหมือนไอ่ฝนนั่นดี เธอโง่แระคิดผิดแล้วคิดใหม่เลยโง่แระ ไปลงเรียนเอกใหม่เลย ฉันอึ้งในคำพูดของเขามาก สะอึกไปสักพักหนึ่งแทบจะกลืนข้าวไม่ลงและไม่ใช่แค่ฉันที่ตกใจคนอื่นๆที่นั่งกินข้าวด้วยกัน มันทำให้ฉันไม่อยากที่จะกินข้าวอีกต่อไปแต่ก็ต้องฝืนกลืนมันเข้าไป มันทำให้ฉันคิดว่าเขามีสิทธิ์อะไรที่มาว่าฉันคำพูดของเขาแรงมาก ขนาดพ่อกับแม่ฉันยังไม่บังคับฉันให้เรียน
โน่นเรียนเรียนนี่เลยแล้วเขาเป็นใครถึงได้มาบังคับฉัน แล้วภาษาจีนสักตัวเดียวฉันยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้พื้นฐานเรียนภาษาจีนก็ไม่มีจะให้ฉันเรียน ให้เขาบังคับลูกเขาคนเดียวเหอะอย่ามาบังคับใจฉันเลยเราไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกันสักหน่อยแต่ฉันก็รู้ว่าเขาหวังดีกับตัวฉันให้ฉันเรียนในสิ่งที่ฉันชอบ วิชาที่รักเถิด ฉันพูดกับตัวเองแล้วพยายามรีบทานข้าวให้หมดจานแล้วรีบลุกออกไปจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด ฉันจำวันนั้นได้ดีมากจำทุกรายละเอียดมาจนถึงปัจจุบันนี้ มันทำให้ฉันคิดว่าพ่อลูกคู่นี้มีนิสัยเหมือนกันจริงๆถึงได้เป็นพ่อลูกกัน เมื่อเวลาผ่านมาได้ สองปี ซึ่งปัจจุบันนี้เพื่อนฉันได้ขึ้นปีสองแล้วไม่เห็นว่าเธอจะได้ไปเรียนที่ประเทศจีนดั่งที่พ่อเขาพูดไว้เลย มันทำให้ฉันคิดได้ว่าเรียนวิชาภาษาไทยไม่เห็นว่าจะเสียหายอะไร ฉันยิ่งมีกำลังใจในการเรียนมากเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเพราะฉันได้นำเอาความดูถูกที่พ่อของเพื่อนฉันมาเป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวของฉันเองได้ก้าวเดินเพื่อต่อสู้กับอุปสรรค ปัญหาและสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามา แล้ววันนี้มันทำให้ฉันยิ่งมั่นใจมากไปกว่าเดิมอีกว่าวันนี้ฉันได้มาอบรมเรื่องการเขียน เรื่องสั้น นวนิยาย ยิ่งเพิ่มกำใจมากขึ้นเพราะพีกรที่มาอมรมฉันนั้นท่านก็จบวิชาภาษาไทย หลายๆมหาวิทยาลัย ที่โด่งดังทั้งนั้น ผลงานก็มีมากมายนับไม่ถ้วนอีกอย่างหนึ่งท่านก็ได้เป็นครูชำนาญการระดับ เก้า ซึ่งสุดยอดมาก ทำให้ฉันสามารถที่จะตอบคำถามของคนรอบข้างได้ว่าเรียนวิชาภาษาไทยแล้วดีอย่างไร
พอหลังๆมาฉันได้ยินข่าวของเพื่อนฉันว่าเธอไม่ค่อยมาเรียน และเธอมีปัญหากับครอบครัวเพราะพ่อเธอได้มีเมียใหม่ เธอทะเลาะกับพ่อจนตอนนี้เธอไม่เข้าบ้านไปอยู่ที่กับใครไม่รู้ครอบครัวได้สับสนวุ่นวายต่างคนต่างแยกทางกันอยู่คนละทาง





น.ส.กัญญา   ปงผาบ โปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ ห้อง๒๗ รหัสนักศึกษา ๕๔๑๑๒๒๗๑๔
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!