เวลากับความรัก เขียนโดย นางสาวอมรรัตน์ คำราพิช นักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะคร

[apairach]

             ในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในวันแรกของการรับน้องในวันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่        ในวันนั้นก็จะมีพวกนักศีกษาปี 1 มาเข้าร่วมการปฐมนิเทศมากมายพี่ๆในมหาวิทยาลัยนั้นก็จะเตรียมการทุกอย่างไว้เป็นอย่างดีเพื่อที่จะทำให้น้องๆปี 1 ประทับใจในสิ่งที่พวกพี่ๆได้จัดเตรียมไว้ ทุกๆคนที่เข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยนั้นก็ต่างมีความคิดว่าจะตามหาความฝันของตัวเองเพื่อที่จะไปดำเนินต่อไปในการใช้ชีวิตประจำวัน
   การปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ได้เริ่มขึ้นพวกพี่ๆทุกคนต่างมีความยินดีและมีความสุขที่ได้เข้ามาร่วมกิจกรรมและสร้างความเป็นมิตรไมตรีที่ดีต่อน้องๆปี 1 ทุกคน ในวันหนึ่งของการปฐมนิเทศก็ได้จัดกิจกรรมต่างๆนาๆ ในวันนั้นก็จัดให้น้องๆแบ่งออกเป็นสีๆเพื่อที่จะได้เข้าไปทำกิจกรรมร่วมกับรุ่นพี่แต่ละสีได้อย่างใกล้ชิด
   ในวันนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อ หมวย ซึ่งหมวยก็เป็นพี่สันทนาการที่มาสร้างความสนุกสนานให้กับน้องๆปี 1 เช่นเดียวกัน ในตอนที่จับสีนั้นหมวยได้อยู่สีส้ม ซึ่งหมวยก็รับหน้าที่เป็นพี่สันทนาการที่คอยเต้นอยู่ข้างหน้าห้องเพื่อที่จะคอยต้อนรับน้องๆที่เข้ามาในห้องเพื่อที่จะร่วมทำกิจกรรมกัน เมื่อน้องๆเข้ามาในห้องกันครบทุกคนแล้วเพื่อนๆทุกคนก็ต่างช่วยกันดำเนินกิจกรรมไปอย่างต่อเนื่องตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายกันไป พอใกล้จะจบกิจกรรมในวันนั้นน้องๆทุกคนต้องนำป้ายชื่อที่ห้อยอยู่มาให้พี่ๆเซ็นต์เพื่อที่จะรับรองว่าน้องคนนี้มาร่วมกิจกรรมจริงนั้นเองเมื่อพี่ๆปล่อยน้องๆกลับบ้านก็มีน้อง 2 คนเดินเข้ามาหาหมวยและน้องคนนั้นก็พูดว่า พี่หมวยๆ เซ็นต์ชื่อให้ผมหน่อยสิครับ หมวยก็ตอบไปว่าได้ค่ะ แล้วน้องคนนั้นก็นำป้ายชื่อส่งให้กับหมวยและหมวยก็พูดว่าพี่เขาเซ็นต์แล้วไม่ใช่หรอค่ะ น้องคนนั้นก็ตอบกลับมาว่า เซ็นต์เถอะครับพี่แล้วหมวยก็เซ็นต์ให้อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้แปลกใจอะไร พอมาถึงคืนวันสุดท้ายของการปฐมนิเทศน้องใหม่ เมื่อหลังเลิกงานทุกคนก็ต่างช่วยกันจัดโต๊ะเก้าอี้เพื่อที่จะเตรียมงานในเช้าวันรุ่งขึ้น หมวยกับเพื่อนๆก็ช่วยกันจัดโต๊ะ และมีน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาหาซึ่งก็เป็นน้องคนเดียวกับที่ให้หมวยเซ็นต์ชื่อนั้นเอง น้องคนนั้นชื่อ มิกกี้ ซึ่งน้องมิกกี้เดินเข้ามาหาหมวยแล้ว บอกว่าพี่หมวยครับผมขอชื่อเฟสบุ๊คพี่หน่อยสิครับหรืออะไรก็ได้ที่มันสามารถติดต่อพี่ได้ แล้ว หมวยก็ตอบไปว่าได้ค่ะ หมวยก็ให้ชื่อเฟสบุ๊คและอีเมลไป แล้วน้องมิกกี้ตอบกลับมาว่า พี่หมวยให้ผมแค่นี้จริงๆหรอครับ หมวยก็ยิ้มแล้วตอบไปว่า ค่ะ
   หลังจากวันนั้นที่น้องมิกกี้ได้เข้ามาขอเฟสบุ๊คกับหมวยแล้วต่อจากนั้นมาหมวยก็ได้คุยกับมิกกี้ซึ่งอยู่ในฐานะแค่พี่สาวและน้องชายแต่มิกกี้ได้บอกกับหมวยว่ามิกกี้ไม่อยากเป็นแค่น้องชายมิกกี้อยากเป็นมากกว่านั้น และมิกกี้จะรอจนกว่าที่พี่หมวยจะมารับรักมิกกี้อย่างที่ไม่ใช่น้องชายและหมวยก็ได้พูดกับมิกกี้ไปว่าถ้าภายในระยะเวลา 1 ปีมิกกี้ยังรู้สึกแบบนี้เหมือนเดิมแบบนี้อยู่หมวยก็จะยอมรับว่ามิกกี้มีความจริงใจให้กับหมวยจริงๆ มิกกี้ตอบกลับมาว่ามิกกี้รอได้และจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ในระยะเวลาที่หมวยได้คุยกับมิกกี้ แม้มันจะเป็นระยะเวลาเพียงแค่สั้นๆก็ทำให้รู้ว่ามิกกี้เป็นคนที่เอาใจใส่ทุกอย่างพยายามทำให้หมวยใจอ่อน โทรหาตลอดไม่ว่าตัวเองจะมีตังโทรศัพท์หรือไม่มีก็ตาม และสิ่งที่ หมวยประทับใจที่สุดคือ มิกกี้เล่นกีตาร์ ร้องเพลง พยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้หมวยใจอ่อนแม้ว่าหมวยจะบอกว่า มิกกี้โทรมาหาบ่อยๆแบบนี้มันเปลืองเงินนะ มิกกี้ก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นไรเพื่อคนที่มิกกี้รักแล้วมิกกี้ทำได้ทุกอย่าง พอหลังจากนั้นไปไม่กี่วัน มิกกี้ได้มาบอกกับ หมวยว่า หมวย มิกกี้ติดเภสัชที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งเรียน 2 ปีจบแล้วมีงานทำ ในตอนนั้น หมวยก็รู้สึกว่ามันใจหายแบบแปลกๆและคิดว่า ณ ตอนนั้นคงจะรักมิกกี้เข้าแล้วแต่ว่ายังไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ หลังจากที่มิกกี้ได้ไปเรียนเภสัชแล้ว มิกกี้ก็แทบไม่มีเวลาโทรหาหมวยเลย เพราะกิจกรรมของรุ่นน้องปี 1 นั้นมันหนักและเรียนหนักมาก แต่มีสิ่งหนึ่งที่หมวยประทับใจที่สุดคือ ในวันนั้นมิกกี้ได้โทรมาหาแล้วบอกว่า          หมวย มิกกี้แอบรุ่นพี่กลับมาหอเพื่อที่จะโทรมาหาหมวยเพราะคิดถึงและโกหกรุ่นพี่ว่ามาเข้าห้องน้ำแล้วมิกกี้ก็บอกกับหมวยว่า หมวยมิกกี้คิดถึงหมวยนะ แค่นี้นะมิกกี้ต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวโดนรุ่นพี่ว่า แล้วมิกกี้ก็วางสายไป ซึ่งหมวยรู้สึกดีมากที่ได้ยินคำพูดของมิกกี้และมิกกี้ดูใส่ใจทุกอย่าง แต่พอหลังจากนั้นมาไม่กี่วันมิกกี้พยายามทำตัวห่างเหินซึ่งหมวยก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่หมวยก็รู้ว่ามิกกี้กิจกรรมเยอะไหนจะการบ้านและอะไรต่างๆนาๆ หลังจากนั้นเวลาของมิกกี้และหมวยมันก็น้อยลงทุกทีๆแทบไม่เคยได้คุยกันและคุยกันไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อไม่เข้าใจกันมิกกี้ก็พยายามตีตัวออกห่างซึ่งไม่เคยพูดอะไรกับหมวยสักคำไม่มีบอกลา ไม่มีคำว่าอธิบาย พูดได้แต่เพียงคำว่า หมวยไม่เข้าใจมิกกี้ และหลังจากนั้นมาหมวยก็สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวคิดแต่ว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ไม่เข้าใจ แต่ในเมื่อมิกกี้ไม่ได้สนใจหมวยแล้วหลังจากนั้นในเวลา 1 เดือน หมวยก็เริ่มทำใจและค่อยๆลืมมิกกี้เพราะคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งนั้นไม่ได้สนใจเราแล้ว
   ผลสุดท้ายความรักแม้มันจะใช้เวลาสักเท่าไหร่มันทำให้รู้ว่าเวลามันไม่ช่วยอะไรมันอยู่ที่ใจของคนสองคนที่จะสามารถประคับประคองความรักไปได้นานสักเท่าไหร่แต่เมื่อถ้าคนอีกหนึ่งคนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้วต่อให้เราเอาอะไรมาแรกมันก็คงไม่ได้ความรักที่เขาเคยมีให้นั้นกลับคืนมา และสอนให้รู้ว่าถ้าคิดจะรักใครสักคนก็ควรจะดูให้ดีดีก่อนที่จะไปรักเขาเข้าเต็มหัวใจและมันจะย้อนกลับมาทำให้หัวใจเราเจ็บ ผลสุดท้ายความรักของวัยรุ่นมันเทียบไม่ได้เลยกับความรักของพ่อแม่ที่มีต่อเราและท่านก็ไม่เคยทำให้เราเสียใจและต้องผิดหวัง