เสื้อกันหนาวตัวใหม่ เขียนโดยนางสาวจินตนา มารุตรมย์ นักศึกษาโปรแกรมวิชาภาษาไทย

[apairach]

เรื่อง  เสื้อกันหนาวตัวใหม่

มีชายคนหนึ่งเขาอาศัยอยู่กับลูกสาวเพียงสองคน ส่วนแม่นั้นได้เสียไปตั้งแต่ลูกสาวยังเด็กและทุกๆวันเกิด ลูกสาวจะขอในสิ่งที่อยากได้เสมอ และปีนี้ก็เช่นเดียวกัน ลูกสาวอยากได้เสื้อกันหนาวตัวใหม่ แต่ผู้เป็นพ่อผลัดไปปีหน้า
ลูกสาว  :  พ่อจ๋าๆ หนูอยากได้เสื้อกันหนาวตัวใหม่จัง
             พ่อ         :  พ่อไม่มีปัญญา เอาไว้ปีหน้าก็แล้วกันนะลูก
           ลูกสาวก็เกิดความท้อใจในสิ่งที่อยากได้ และในทุกๆวัน หลังจากเลิกงาน พ่อจะนอนประมาณตีสอง แต่ลูกสาวไม่เคยรู้เลย ว่าเพราะเหตุใดพ่อจึงนอนดึกทุกคืน จนเวลาผ่านไปหนึ่งปี วันนี้เป็นวันเกิดของลูกสาวอีกครั้ง ในวันนี้ลูกสาวเขาอายุครบ 20 ปี
พ่อ      :  ลูก วันนี้พ่อมีของมาให้นะ เป็นของขวัญวันเกิดไงล่ะ หนูจำได้ไหม อะไรที่หนูอยากได้
            ลูกสาว  : พ่อพูดจริงหรอ หนู?หนู อยากได้เสื้อกันหนาวตัวใหม่จ้า
             พ่อ   : นี่ไง !!
          พ่อพูดพร้อมชูเสื้อกันหนาว ที่พ่อทำมันมาจากมือ ให้ผู้เป็นลูกสาวดู มันเป็นเสื้อที่มาจากการนำเศษผ้าที่เหลือเย็บรวมกัน มันไม่สวยมากนัก แต่ภายในเสื้อนั้นเต็มไปด้วยความตั้งใจ ลูกสาวรู้ดีว่าพ่อไม่มีเงิน พ่อรู้สึกดีใจที่ผู้เป็นลูกสาวยิ้มรับเสื้อกันหนาวตัวใหม่ด้วยน้ำตาเปื้อนยิ้ม ลูกสาวหายสงสัยในสิ่งที่ตนสงสัยมานานว่าทำไม พ่อจึงนอนดึกทุกๆคืน พ่อเอาเวลานั้นมานั่งเย็บเสื้อให้ลูกนั่นเอง ลูกสาวร้องไห้โฮ พร้อมโผล เข้ากอดพ่อ
           ลูกสาว  : พ่อหนูรักพ่อนะ
           พ่อ        : ลูกเอย พ่อไม่มีสมบัติใดๆจะให้หนูนะ มีแต่ความเพียรพยายาม ที่พ่อทำให้เป็นแบบอย่างนี้แหละ ที่พ่อจะให้ลูก
          ลูกสาว  : หนูจะจำคำสอนของพ่อจ๊ะ คำสอนของพ่อเปรียบเสมือนสมบัติที่มีค่าสำหรับหนู

ข้อคิด
ความรักเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะ ความรักที่พ่อแม่มีให้ลูก พยายามทำทุกสิ่งอย่างเพื่อให้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการ อย่างในเรื่องนี้ พ่อซึ่งไม่มีเงิน แต่พยายามที่จะทำในสิ่งที่ลูกต้องการให้ได้ สมบัติที่ล้ำค่าที่สุดคือความเพียรพยายาม