จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
เมษายน 20, 2024, 12:18:13 am *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช
ยินดีต้อนรับสมาชิก และผู้เยื่ยมชมทุกๆท่าน
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่อง เบื้องหลังของแม่ นางสาว พชรพร สมอคำ 541122710 มรภ.กพ  (อ่าน 2953 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
apairach
Administrator
Hero Member
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1413


ดูรายละเอียด อีเมล์
| |
« เมื่อ: สิงหาคม 26, 2012, 10:17:57 am »

เรื่อง เบื้องหลังของแม่

   ?ทำบุญ ทำทานด้วยจ้า ช่วยทำบุญกับดิฉันหน่อย? เสียงที่เราทุกคนอาจจะเคยได้ยินบ่อยๆ ตามสถานที่ต่างๆ เช่น งานวัด ตลาดนัด งานเทศกาลและประโยคนี้เหล่านี้ทำให้ฉันนึกถึงยายคนหนึ่งซึ่งยอมทำทุกอย่างเพียงเพราะคำว่า ?แม่?

   ผู้คนมากมายในงานเทศกาลวันแม่ เสียงคนเดินสวนมาและพูดกันปากต่อปากว่า ?ไม่น่าเลย ไม่น่ามาทำอย่างนี้เลย ร่างกายก็ครบไม่น่ามาขอทานเลย? ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาพูดถึงใครในเทศกาลแห่งนี้ เพราะฉันพึ่งมาเที่ยวงานครั้งนี้เป็นเป็นครั้งแรก เดินชมด้วยความตื่นตาตื่นใจ ขณะที่ฉันเดินไปเรื่อยๆ แต่ทันใดนั้นเองใจฉันหายวาบ เมื่อรู้สึกว่าเหมือนมีมือมาจับที่ขา ตัวฉันเย็นเฉียบ ทำให้กระโดดหนีและสะบัดขาหนีด้วยความตกใจ รู้สึกเหมือนขาไปกระแทกโดนใบหน้าคนก่อนจะหลุดออก เมื่อฉันก้มลงดูกลับพบว่าเป็น หญิงชรา คนหนึ่งนั่งพนมมือแล้วพูดว่า ?ทำบุญ ทำทานด้วยจ้า ช่วยทำบุญกับดิฉันหน่อย? ฉันจึงตั้งสติแล้วถามหญิงชราไปว่า ทำไมยายไม่ไปอยู่ที่บ้านพักคนชรา ยายมาขอทานทำไมทั้งที่ร่างกายยายก็ครบ 32 ฉันรู้สึกงงกับคำตอบเมื่อยายบอกว่า ?ไม่ได้หรอกยาย มีสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตที่ต้องดูแล? แต่ฉันไปสนใจและเดินหนีไป เมื่องานเลิกคนจางลง ฉันก็กำลังจะกลับบ้านระหว่างทางกลับบ้านนั่นเอง ก็พบกับยายที่นั่งขอทานกำลังเดินกลับบ้าน จึงทำให้ฉันฉุดคิดถึงคำตอบของยายขึ้นมาและบอกกับตัวเองว่า สิ่งสำคัญของยายนั้นคืออะไร ฉันตามไปจนสุดซอยพบบ้านเล็กเก่าๆหลังหนึ่ง อาจจะเล็กพอๆกับศาลาริมทาง ฉันจึงเข้าไปดูใกล้ๆและสิ่งที่ทำให้ตกใจก็คือ ?ภาพที่ยายกำลังป้อนข้าว ป้อนน้ำ ให้กับลูกสาวตัวเองซึ่งขยับตัวไม่ได้? ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วร้องไห้ ยายพูดกับลูกสาวว่า ?แม่อาจจะไม่เป็นเหมือนแม่คนอื่นๆ แต่แม่ก็รักลูกมากที่สุด? แล้วยายก็กอดลูกเขาอย่างอบอุ่นและภาพนั้นเองที่ทำให้ฉันรู้ทันทีว่า ?สิ่งที่สำคัญที่สุด? สำหรับยายคือ ลูก นั่นเองจึงทำให้ฉันเปลี่ยนทัศนะคติ รู้จักคิดเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ หลังจากนั้นมีคนมาพบเห็นและรับทั้งยายและลูกของเขาไปดูแล
?แม่? ยอมให้คนด่า ยอมให้คนมองว่าเป็นคนไม่ดี
เพื่อสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ?ลูก?
แต่ ?ลูก? เมื่อมีทรัพย์สิน เงินทอง ลาภยศ
กลับลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ?แม่?
   นางสาว พชรพร  สมอคำ 541122710
คณะครุศาสตร์ภาษาไทย ห้อง27
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!