เรื่อง ผมลุกผู้ใหญ่บ้าน โดย นางสาวเบญจมาศ หนูสาย รหัส 541122708 คณะครุศาสตร

[apairach]

เรื่อง ผมลุกผู้ใหญ่บ้าน
ผมชื่อโต้ง เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่เกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง ไม่ได้ร่ำรวยมาก เกิดมาพร้อมทุกอย่าง พ่อของเขาเป็นผู้ใหญ่บ้านมาหลายสมัยแล้ว ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง หมู่บ้านแห่งนี้ยังห่างไกลความเจริญมากนัก ไม่ว่าจะเป็นถนนหนทางก็ยังเป็นทางลูกรังอยู่เลย  และสภาพแวดล้อมของหมู่บ้านก็มีแต่ความแห้งแล้ง แต่ชาวบ้านก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เป็นอยู่  ใช้ชีวิตกันอย่างตามปกติ  ส่วนโต้งเด็กหนุ่มวัยอายุ 18 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 กำลังจะย่างเข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย โต้งใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไป ไม่ค่อยสนใจเรื่องการเรียนสักเท่าไร วันๆมัวแต่เที่ยวเตร่ เล่นเกมส์กับเพื่อนจนไม่ค่อยสนเรื่องเรียน ชอบยกพวกตีกับวัยรุ่นต่างถิ่นเป็นประจำ เพราะถือว่าเขาเป็นลูกผู้ใหญ่บ้าน ใครๆก็เกรงขาม โต้งถือว่าเป็นหัวโจ่ก ประจำแก๊งวัยรุ่นของตำบลเลยทีเดียว มีชื่อเสียงเรื่องลือมากในด้านเสียๆหายๆ พ่อผู้ใหญ่ว่ากล่าวตักเตือน ทำทุกวิธีทาง แต่ยังไงโต้งก็ไม่เคยเชื่อฟังพ่อเลย ส่วนพ่อผู้ใหญ่ก็ไม่ได้มีเวลาจะอยู่กับครอบครัวและลูกมากนัก เพราะวันๆทำแต่งานให้แต่ชุมชน  และในบางวันยังจะไปอบรมนำความรู้ที่อำเภอมาพัฒนาชุมชนของตัวเองอีก  พ่อผู้ใหญ่ทำงานส่วนรวมไม่พอ ยังจะต้องทำการเกษตรภายในครอบครัวด้วย  พ่อผู้ใหญ่จึงไม่ค่อยมีเวลาว่างได้พุดคุยกะลูกสักเท่าไร แล้วเทศกาลงานวัดก็ใกล้มาถึง พ่อผู้ใหญ่เกรนชาวบ้านให้มาร่วมแรงรวมใจกันเก็บกวาดวัด เพื่อที่ได้เตรียมงาน งานวัดเป็นงานประจำปีของชุมชนนี้ ซึ่งจะจัดขึ้นทุกปีและมีมหรสพมากมาย อันเป็นที่ชื่นชอบของชาวบ้าน พ่อผู้ใหญ่ได้ชวนโต้งไปชวนเตรียมงาน แต่โต้งไม่ไป แล้วกลับบอกพ่อไปว่า ?จะไปทำไม..ไม่ใช่หน้าที่ของโต้ง รอไปเที่ยวตอนมีงานดีกว่าตั้งเยอะ? โต้งกลับนอนเล่นเกมส์ที่บ้านอย่างสบายใจ ส่วนพ่อผู้ใหญ่ก็ได้ไปทำหน้าที่ของเขา พอเตรียมพื้นที่เสร็จแล้ว ร้านขายของต่างๆเริ่มจับจองพื้นที่ขายของกันถ้วนหน้า โรงลิเกก็เริ่มตั้งเวที ส่วนรำวงย้อนยุคก็เตรียมของกันให้สนั่น ในตอนนี้วัดครึกครึ้นมากกว่าปกติ ผู้คนมากหน้าตาไม่รู้ว่าใครเป็นใคร พอตกเย็นโต้งเตรียมแต่งตัวหล่อแล้วนัดเพื่อนเพื่อที่จะได้ไปเที่ยวงานวัดในตอนกลางคืน โต้งเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาไม่เชิงขี้เหล่นัก มักจะมีสาวๆมองอยู่เป็นประจำแล้วได้ชื่อว่าเป็นลูกผู้ใหญ่บ้าน ก็ดูเหมือนจะเป็นที่หมายปองไม่ใช่น้อย ก่อนออกจากบ้านพ่อผู้ใหญ่ได้บอกโต้งไว้ว่า ?โต้งวันนี้พ่อขอร้องแกนะ..อย่าไปมีเรื่องกับใครที่งานล่ะ? โต้งก้าวเท้าเดินออกจากบ้านแล้วตอบพ่อกลับไปว่า ?ถ้าใครมันไม่มาหาเรื่องผมก่อนนะ? พ่อผู้ใหญ่ถอนหายใจ ส่ายหน้า แล้วก็เดินไปงานวัด บรรยากาศในวัด เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ไม่ว่าจะเป็นผู้คนที่ต่างมาทำบุญ และมาเที่ยวคลายเครียดพักผ่อนกัน โต้งได้มาเที่ยวงานวัดพร้อมกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ โดยเขาเป็นหัวโจ่ก ใครๆก็รู้จักโต้งเป็นอย่างดีเพราะเป็นลูกชายคนเดียวของผู้ใหญ่บ้านแห่งนี้  โต้งมองเห็นรำวงย้อนยุคน่าสนุก เลยชวนเพื่อนไปเต้นกันเขาได้เต้นหน้ารำวงย้อนยุคอย่างเมามันส์ ไม่สนใจใครจนไปเหยียบเท้าวัยรุ่นแปลกหน้าต่างหมู่ถิ่นคนหนึ่งแต่โต้งก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่สนใจ เต้นกับสาวรำวงอย่างสนุกสนาน จนวัยรุ่นคนนั้นทนไม่ได้จึงเต้นแล้วทำเป็นเหยียบเท้าบ้าง ผลักบ้าง จนโต้งเริ่มโมโห ต่างคนต่างฝ่ายรัวหมัดชกต่อยเลือดอาบ จนไม่รู้ว่าใครเป็นใครและก็ไม่ได้สนใจผู้คนภายในงาน มีเสียงชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์ว่า ?ต้องเป็นไอโต้งลูกผู้ใหญ่บ้านอีกตามเคย มันชอบสร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน?  มีคนภายในงานแจ้งตำรวจให้มาระงับเหตุการณ์นี้ ทั้งโต้งและหนุ่มแปลกหน้าต่างถิ่นได้ไปที่โรงพักเพื่อสงบสติอารมณ์ และตำรวจได้โทรศัพท์เรียกผู้ปกครองมาพบพ่อผู้ใหญ่ทำหน้าที่วุ่นวายอยู่ในภายวัด รู้ข่าวว่าลูกชายนั้นชกต่อยมีเรื่องขึ้นโรงพักจึงรีบไปหาทันที พ่อผู้ใหญ่ได้รับโต้งกลับมาบ้าน พ่อผู้ใหญ่มองหน้าลูกชายอย่างสิ้นหวังแล้วเดินเข้าห้องไป แต่โต้งกลับไม่รู้ในความรู้สึกของคนเป็นพ่อเลย  เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อผู้ใหญ่ก็ได้ไปช่วยชาวบ้านเก็บกวาดหลังจากงานวัดเลิกรา และผีไรเข้าสิงโต้งก็ไม่รู้ ดูเหมือนวันนี้โต้งขยันเป็นพิเศษจึงไปช่วยเก็บกวาดวัดด้วย ขณะที่โต้งเก็บโน้น กวาดนี่อยู่ เสียงชาวบ้านสองสามคนก็ได้ซุบซิบนิทราว่า ?ไอคนนี้นี่แหละลูกผู้ใหญ่บ้านอ่ะ? หน้าตาก็ดี แต่มันชอบเป็นนักเลง หาเรื่องให้พ่อผู้ใหญ่ไม่เว้นแต่ละวัน/ถ้าเป็นลูกฉันนะคงปวดตัวตายแน่ๆ!!!?  โต้งยืนนิ่งฟังที่ชาวบ้านเขาพูดกัน แล้วตัดสินใจเดินกลับบ้านทันที ตกเย็นวันนั้นพ่อผู้ใหญ่เสร็จภารกิจการงานทุกอย่างแล้วจึงกลับบ้าน เดินเข้าไปในบ้าน เห็นโต้งเจ้าลูกชายที่สร้างแต่ปัญหานั่งอยู่  พอโต้งเห็นพ่อผู้ใหญ่กลับมาจึงเรียกให้มานั่งกับเขา แล้วเอ่ยปากถามพ่อว่า ?พ่อเหนื่อยมั้ยคับ? คนเป็นพ่อตอบลูกไปว่า ?อ๋อๆ วันนี้พ่อไปทำงานมาไม่เหนื่อยเลยลูก..?  และโต้งก็ได้เอ่ยปากพุดกับพ่ออีก ?พ่อคับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป..ผมจะตั้งใจเรียน /และจะไม่สร้างปัญหา ไม่สร้างความเดือนร้อนให้พ่ออีก..ผมสัญญาคับ? ด้วยความเป็นพ่อได้ยินเช่นนี้จึงเข้าไปโอบกอดลูกทั้งน้ำตาที่ปราบปลื้ม จากนั้นโต้งก็ไม่เคยมีเรื่องชกต่อย ทะเลาะวิวาทอีก แต่กลับตั้งใจเรียนหนังสือจนสอบติดมหาวิทยาลัยและเรียนจบก็กลับมาพัฒนาหมู่บ้านของเขา โดยตามรอยพ่อ จึงเป็นได้ผู้ใหญ่บ้านแล้วก็พัฒนาหมู่บ้านให้มีเจริญมาก ทันเทคโนโลยีมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ตอนนี้ความรู้สึกของพ่อปลื้มในตัวลูกชายคนที่ไม่เคยเอาไหนเป็นอย่างมาก
ข้อคิดที่ได้รับ
ควรทำในสิ่งที่ดี และทำให้พ่อแม่ภูมิใจ


นางสาวเบญจมาศ   หนูสาย รหัส 541122708   
คณะครุศาสตร์ วิชาภาษาไทย  มหาวิทยาลัยราชภัฎกำแพงเพชร