เรื่องสั้น เรื่องวันนี้ที่รอคอย โดยนายชาญชัย โอจัน ชั้นปีที่ ๒ โปรแกรมวิชาภาษาไท

วันนี้ที่รอคอย
? ดังๆหน่อยสิค่ะน้อง ? เป็นประจำจำทุกๆวันเสียงนี้จะดังขึ้นบริเวณแสตนเชียร์ ในสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยเด็กผู้หญิงจำนวนกว่าร้อยคน นั่งตัวตรง หน้าเชิด นิ่งเงียบ ฟังเสียงด่าว่าของรุ่นพี่คนหนึ่ง หนึ่งในเด็กผู้หญิงนับร้อยนั้นก็เป็นฉัน ที่ต้องทนฟังเสียงด่าว่าของรุ่นพี่คนนั้นฉันรู้สึกไม่ชอบเลยที่ต้องถูกด่าว่าทุกๆวันแบบนี้ ไม่ชอบที่ต้องถูกตะคอกเสียง ดังดูเหมือนแบบเราเป็นที่ระบายเวลาพี่เขาโกรธ แล้วดูเหมือนเราเป็นคนฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ทำไมต้องตะคอกใส่กัน ด้วยทำไมต้องด่าว่าทุกวันด้วย คำถามนี้ฉุกขึ้นในห้วของฉันทุกวันทุกครั้งที่โดนด่าว่า ฉันเคยคิดว่า สิ่งที่พี่เขาทำ สิ่งที่เขาต้องมาดุด่าทุกๆวันแบบนี้ เขาไม่เหนื่อยบ้างเหรอ เขาไม่เบื่อบ้างเลยเหรอ แต่เขากลับบอกว่า สักวันหนึ่งน้องจะรู้ว่าทำไมพี่ต้องมาดุพี่ ต้องมาด่าทุกวัน ทำไมพี่ต้องมาย้ำทุกวัน สักวันหนึ่งเมื่อวันนั้นมาถึงแล้วน้องจะรู้ว่าสิ่งที่พี่ต้องทำนั้นเพื่ออะไร แต่ฉันกลับคิดว่าฉันไม่ต้องการเหตุผลว่าทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ ฉันต้องการแค่ให้การกระทำแบบนี้การที่ต้องมานั่งรับคำด่าอยู่บนแสตนแบบนี้มันหายไปฉันรอวันที่มันจะออกไปจากชีวิตการเรียนในมหาวิทยาลัยของฉัน ฉันเบื่อที่จะต้องไปนั่งทำท่าทางแปลกๆ ต้องนั่งตบขาเป็นเวลาหลายๆชั่วโมง ต้องนั่งแหกปากร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ที่ไม่มีความไพเราะเอาซะเลยเมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นไปสักที แต่เมื่อวันนั้นมาถึงบรรยากาศวันนั้นไม่เมหือนกับทุกๆวันที่เราซ้อมเชียร์กัน ไม่มีคำด่า ไม่มีการตะคอก ไม่มีแม้แต่สียงที่ตะโกนออกมาว่า ? ดังๆหน่อยสิค่ะน้อง ? ไม่มีแล้วคำๆนั้น บรรยากาศของที่ๆนั้นเงียบสงัด รายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งนักศึกษาในคณะของเราและคณะอื่น เราต้องทำท่าที่เราฝึกซ้อมมาเป็นเวลาหลายเดือน เพื่อชนะใจกรรมการเพียง๕-๖ ท่าน เสียงกลองเริ่มดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าการแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว เราต้องทำให้ดีทำให้ได้แล้วต้องทำให้ชนะ ซ้อมมาเป็นเวลาหลายเดือน แต่มาทำจริงแค่ ไม่ถึงชั่วโมง แล้วฉันก็รู้สึกว่ามันยากกว่าทุกครั้งที่ทำมามันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ว่ามันยากอย่างไร รู้แต่เพียงว่ามันตื่นเต้น และอวัยวะทุกๆส่วนของร่างกายมันก็ชาไปหมด อยากให้เสียงดุด่าเหล่านั้นกลับมาจังเลย เราจะได้ไม่ต้องรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้ การแข่งเชิยร์ผ่านไปอย่างราบรื่นแต่สิ่งๆหนึ่งที่ทำให้รู้ว่าคำพูดที่ว่า ? สักวันหนึ่งน้องจะรู้ว่าทำไมพี่ต้องมาดุพี่ ต้องมาด่าทุกวัน ทำไมพี่ต้องมาย้ำทุกวัน สักวันหนึ่งเมื่อวันนั้นมาถึงแล้วน้องจะรู้ว่าสิ่งที่พี่ต้องทำนั้นเพื่ออะไร ? เมื่อวันนี้มาถึงฉันได้รู้แล้วว่าการที่พี่เขาคอยดุ ด่า ย้ำเตือนในสิ่งที่เราทำนันเพราะอะไร เพราะเราทำแล้วเราประสบความสำเร็จ มีผู้คนจำนวนมากปรบมือเสียงดังลั่นไปทั้งสนามกีฬาอันกว้างขวาง เพราะเหตุนี้จึงทำให้ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันคิดมาตลอดว่าเบื่ออยากให้มันพ้นไปจากชีวิตการเรียนของฉันมันทำให้ฉันรู้ว่า ความตั้งใจทำอะไร ของเราสักอย่างมันเป็นหนทางที่นำไปสู่ความสำเร็จและความภาคภูมิใจ
นายชาญชัย โอจัน ชั้นปีที่ ๒ โปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องสั้น เรื่องวันนี้ที่รอคอย โดยนายชาญชัย โอจัน ชั้นปีที่ ๒ โปรแกรมวิชาภาษาไท (อ่าน 4264 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้