แด่ แม่นุช กัญญานันท์ วังนาค สตรีแกร่ง แห่งเมืองกำแพงเพชร

[apairach]

  ฟ้ามืดมิด  เดือนดับ ลับโลกแล้ว     เมื่อดวงแก้ว จากลา  มหาศาล
สตรีแกร่ง แห่งกำแพง มาแสนนาน     แม่ต่อสู้  ชีวิตงาน  มานานนม
   แปดสิบเอ็ด ปียิ่งใหญ่ ในแม่นุช      บริสุทธิ์ หรรษา ไม่ขื่นขม
ทั้งชีวิต แม่อุทิศ ด้วยชื่นชม             คนนิยม ในแม่นุช สุดศรัทธา
    ถึงเวลา อ่อนหวาน คือที่สุด          คุณแม่นุช พูดไพเราะ อย่างหรรษา
พบผู้คน ลูกหลาน แม่เจรจา             ฉลาดนัก จริยา แม่จริงใจ
     เมื่อถึงคราว ต่อสู้ ในสิ่งถูก          แม่นุชคือ นักปลูก สร้างนิสัย
แม่แข็งแกร่ง  แข็งกร้าว อย่างเร้าใจ     ไม่ยอมแพ้ สิ่งใด ในแผ่นดิน
      แม่ทำงาน เพื่อสตรี ผู้สูงอายุ      บางครั้งดุ แต่ด้วยรัก ยิ่งทรัพย์สิน
ตำแหน่งแม่  มากมาย ไร้ราคิน           ใครยลยิน ย่อมรัก ย่อมภักดี
     ถึงเวลา ฟ้าพราก แม่นุชแล้ว        ดั่งดวงแก้ว แตกดับ ลับศักดิ์ศรี
ถึงจากไป แสนไกล ไร้ชีวี                 จะหวนหา ในสตรี ไม่มีแล้ว
     ทุกคนรัก แสนคิดถึง นักต่อสู้        เป็นดั่งครู สอนใจ ในดวงแก้ว
ขอแม่นุช หลับสนิท จิตเพริศแพร้ว       ยังเป็นแนว ทางสู้  ในผู้คน
     นางฟ้าดับ ลับล่วง ช่วงชีวิต          แม่อุทิศ กายใจ ไม่สับสน
แม่นุชคือ นางฟ้า ประชาชน               สวรรค์ดล แม่นุช สุดหัวใจ
      ขอแม่สู่ สรวงสวรรค์ ชั้นดุสิต       เทพนิมิตร คุ้มครอง ให้ผ่องใส
นักต่อสุ้ เพื่อสังคม นิยมไกล              คุณแม่นุช จะอยู่ใน ใจนิรันดร์

                                                         สันติ อภัยราช