แด่คุณแม่ศรีนวล นิลรัตน์ ฟ้ามัวมืด เมฆครึ้ม เศร้าซึมหมอง ฝนครึ้มครอง ซึมเซา

(1/1)

apairach:
แด่คุณแม่ศรีนวล นิลรัตน์
ฟ้ามัวมืด เมฆครึ้ม เศร้าซึมหมอง        ฝนครึ้มครอง ซึมเซา ให้เศร้าแสน
สวรรค์ฉ่ำ น้ำฟ้า ทั่วดินแดน                   ร่ำร้องไห้  ด้วยใจแสนารักศรัทธา
แม่ศรีนวล  คือทุกอย่าง ในชีวิต     มีดวงจิต  ที่ยิ่งใหญ่ ให้ศึกษา
แม้จนยาก ลำบาก มีเมตตา                                เลี้ยงลูกมา อุตสาหะ มานะใจ
   แม่เลี้ยงวัว เลี้ยงเป็ด ทำทุกสิ่ง    มิเกรงกริ่ง ความลำบาก แม่สดใส
ทำขนมหวาน แสนอร่อยให้กลอยใจ                   ช่วยแม่ขาย เก็บเงินมาให้ลูกเรียน
            แม่เหนื่อยยาก เพียงใด ใครก็รู้        ลูกจึงสู้ ช่วยแม่ มิแปรเปลี่ยน
ทำเพื่อเรียน ทำเพื่อรัก ทำเพื่อเพียร                     ลูกได้เปลี่ยน ช่วยแม่  ในทุกทาง

ลูกเรียนจบ  ตอบแทนคุณ บุญล้นฟ้า      แม่เราเริ่มมีเวลา พักผ่อนบ้าง
แม่เริ่มสุข หลังเลี้ยงลูก เริ่มปล่อยวาง                     แม่ศรีนวล คือทุกอย่าง ของพวกเรา
   ตอบแทนคุณ เกื้อหนุน คุณของแม่            ลูก ดูแล มิให้แม่   ได้หมองเศร้า
แม่ศรีนวล เริ่มล้มป่วย เจ็บไม่เบา                                 เทพเชิญเอา แม่ไปไว้ ใกล้เทวา
   พ่อรออยู่ บนสวรรค์  ชั้นสูงสุด                ที่มนุษย์  สามารถ แสวงหา
แม่ศรีนวล กลับสู่ เทพมารดา                                 คู่พ่อสุรจิต หรรษา นิรันดร์กาล
                 ฟ้าสว่างเจิดอำไพ กว้างไกลกว่า           แจ่มแจ้งแสงสุริยา มหาศาล
สร้างบุญแห่งความดี มาช้านาน              แม่ศรีนวล คือตำนาน ชั่วกาลเอย

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ