กำสรวล กำแพงเพชร แด่ สมเด็จพระพี่นางเธอ

[apairach]

                                        กำสรวล กำแพงเพชร
แด่
 สมเด็จพระพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
                                                                               
                           
         ฟ้ามืดมิดสนิทปฐพี   ราวอสุนีบาต ฟาดสยาม  ในยามพระพี่นางเสด็จสวรรคาลัย
ประชาไทยทวยเทศ   พระปกเกศมานิราศ     กำแพงเพชรขาดโพธิ์ทอง  พระแม่แบบของปวงประชา
การศึกษาทรงสนุก   สาธารณสุขใครดูแล   พระจริยวัตรต่อแต่นี้ใครฤาเห็น ทรงเป็นพระบรมครู   
ใครจะชื่นชูสยามทรงนิราศ   พระพี่นางประพาสสรวงสวรรค์   ไทยโศกศัลย์ทั่วทั้ง   สยามประเทศหยุดยั้ง
โศกแล้วอาดูร....
            ๑ สูญสิ้นโคมสวรรค์แล้ว   ฤาสยาม 
            ปฐพี มืดสนิทยาม         ย่างย้ำ
             เราจะหลงสู่คาม         เคืองเข็ญ  แน่ฤา
             สองมกราคมซ้ำ         สูญสิ้นโคมทอง
            
                          


    ๒ มองกำแพงเพชรกล้า      กลับเงียบ  สงบนา
         ทุกทั่วเขตเย็นเฉียบ         ฉ่ำพื้น
          นองเนตรพระพี่นางเปรียบ      คือแม่   เรานา
         โศกสลดหมดมิฟื้น         สิ้นแล้วแสงรวี
            ๓ปฐพีอำเภอเมืองเศร้า            โศกระงม   
         ต้นโพ กลางเมืองตรม         สลดแห้ง
         ต้นสักศักดิ์สิทธิ์ราวล้ม         เคยเด่น  เมืองนอ
         สลัดใบ สลัดร่มแล้ง         ร่มได้หายไป
         ๔หลักเมืองใดขาดหลักแล้ว      ครองกำแพง
         ขาดหลักพระพี่นางแสยง      ยิ่งฟ้า
         พระหลักเมืองสำแดง         เดชต่อ  พระนา
         คุ้มกำแพง คุ้มพสกเจิดจ้า      ร่มคุ้มพระพี่นาง




                                             


๕ พรานกระต่าย ต่างเต้น      หม่นหมอง
      ชาวประชาปรองดอง            เด่นล้ำ
      เสียงร่ำไห้เขานางทอง            ดังเกริก  นภานอ
      บึงสาปน้ำอุ่นย้ำ            ระลึกแล้วระลวงใจ
         ๖ ลานกระบือฤทัยเบิกฟ้า      ระงมเสียง
      บ่อน้ำมัน ไร้สำเนียง            พร่ำเพ้อ
      วัดแก้วสุริฉายเพียง            ตะวันดับ      
      กู่เพรียกเรียกกับเก้อ            พรากแล้วหลังเลือน
         ๗ ขาณุ แสนตอเตือน ต่อเจ้า      พระพี่  นางเฮย
      พระคุณ ท่าน ล้ำปฐพี              แหล่งหล้า
      เขากะล่อน เพรียกกวี            คืนกลับ มานา
      แม่น้ำปิงร่ำร่วมล้า            หยุดแล้วหลับใหล

       ๘ คลองขลุงใจ ขาดแล้ว      ขอดคลอง  ขลุงนา
                  เสียงพร่ำเพรียกน้ำตานอง      ท่วมฟ้า
                  ท่ามะเขือ มีครรลอง         สลดโศก
                  วัดศรีภิรมย์เจิดจ้า         กลับไร้เลือนแสง
                  ๙. โกสัมพีแรงร่ำไห้         ริมนคร
                          เมืองคลองเมืองทอดถอน      จิตหว้า
                  ขาดผู้ปรีชาชาญเรื่องสอน      ฝรั่งเศส นาพ่อ
                  ศาล ท้าวเวสสุวรรณว้า         โศกซ้ำโกสัมพี
      ๑๐. ทรายทองวัฒนาฤดีช้ำ      ทรายทอง
      พระเกื้อการุณผอง         ราษฎรแจ้ง
      แม่น้ำกงจีนถวิลมอง         ปรเมศ  สูญนา
      ทรายทองเหมือนทรายแล้ง      นิราศแล้ววิเศษสยาม



 

      ๑๑. ร่มไทรจากร่มแล้ว         ไทรงาม
      เคยร่มเย็นทุกโมงยาม         ย่ำแล้ว
      พระพี่นางเอกนารีนาม         เลอสว่าง   หนเอย
      สองกษัตริย์คู่แก้ว         นุชน้องนางอนงค์
      ๑๒. ปางศิลาทองทรงเพริศแพร้ว   พิจิตร  เลขนอ
      ศิลาทองสลายสนิท         ยุ่ยย้ำ
      ปรีชาการบินนิรมิต         บินเก่ง 
      จากไปใครมิช้ำ            แน่แล้วคือศิลา
      ๑๓.คลองลานหน้าผากว้าง      ธารตก  สง่านอ
      น้ำหลากไหลนองอุทก         สนั่นคุ้ง
      ไทยภูเขาสะอื้นตีอก         สะทก หวั่นนา
      พระองค์งามดั่งรุ้ง         เพริศแพร้วภูผา
      ๑๔. บึงสามัคคี นภาร้าง      จันทรา
      ขาดพระพี่นางวิทยา         หย่อนแล้ว
      ครูของครูเลอบา         เคยพบ  พระนอ
      รุ้งงามพาดฟ้าดั่งแก้ว         เหตุให้เจียรนัย

      ทรงเรียบง่ายงดงาม    จริยวัตรยามทุกบท      งามงดเหลือคำกล่าว
   ราวรุ้งร่วงจากนภา    ปวงประชาเย็นสยบ     ทั้งพิภพเย็นสดับ     ใครเข้าเฝ้ารับทรงเดช   
   จะยินเหตุแห่งองค์    เมื่อทรงนิราศราษฎร์    ไทยทั้งชาติโศกา   อีกนัครากำแพงเพชร
กำสรดโศกส่งเสด็จ  กำแพงเพชรนองน้ำตา  ทั่วนคราฟ้าหม่นหมอง  ปองพระองค์สู่สวรรคาลัย
ไทยทั่วไทยทุกด้าว   อกระบมรวดร้าว     จากแล้วพระนิพพาน

                           สันติ อภัยราช
                     ประธานสภาวัฒนธรรมจังหวัดกำแพงเพชร