พิบูลสงคราม นามนี้ ที่เรารัก ผูกสมัคร ใจมาเรียน เพียรศึกษา แปดจังหวัด คัดเลือก

[apairach]

  พิบูลสงคราม นามนี้ ที่เรารัก
ผูกสมัคร ใจมาเรียน เพียรศึกษา
หกจังหวัด คัดเลือก แล้วส่งมา
จึงพบหน้า เพื่อนรัก ทั้งหญิงชาย
รวมเก้าห้อง นักศึกษา กว่าสามร้อย
มิใช่น้อย เลยนะ มิตรสหาย
บางคนสบ สายตา พาเอียงอาย
ผลสุดท้าย ก็เพื่อนกัน นั้นทุกคน
โรงอาหาร กว้างใหญ่ ได้จัดสรร
กินร่วมกัน หญิงชาย คงได้ผล
อิ่มออกมา หน้ายิ้ม อิ่มกมล
เพราะกินจน อิ่มหนำ สุขสำราญ
ร่มฉำฉา เข้าแถว เคารพธง
ต้องยืนตรง ร้องเพลง เร่งประสาน(เสียง)
ริมสระน้ำ เดินข้าม ตามสะพาน
ซื้อสินค้า คาวหวาน ถ้ามีเงิน
ได้ฝึกสอน ทำนา และเกี่ยวข้าว
ได้เกี้ยวสาว  ฝึกสอน อ้อนสรรเสริญ
แต่จบแล้ว ก็ลืมไป อายเหลือเกิน
สาวจึงเดิน ก้มหน้า น้ำตาคลอ
กิจกรรม กีฬาสี มีให้เชียร์
มีได้เสีย ส่งเสียงแห้ง เลยสิหนอ
แห่กระทง รอบตลาด ด้วยสามล้อ(แดง)
บางห้องท้อ รถเกือบไหม้ ใจมิดี
ชาวบ้านต้อง เอาน้ำ มาช่วยดับ
จึงได้กลับ ประกวดนาง(นพมาศ)สำอางศรี
บางคนยัง นั่งอยู่ ในที่นี้
ชูมือชี้ ให้เพื่อนชม สมนางงาม
งานสมโภช หลวงพ่อพุทธชินราช
อภิวาท ด้วยใจ ไตรรัตน์สาม
คนมาเที่ยว มากมาย ในทุกยาม
ทอดกฐิน เดินแห่ตาม ความช่างรู้
วงดนตรี ของ ว.ค. ก็เล่นเก่ง
ได้บรรเลง เพลงวงรำ โค้งเป็นคู่
"ใครรักใคร โค้งใคร ใครรักใครโค้ง
 ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจ  ใครรักใครโค้งออกมารำ ใครรักใครโค้งออกมารำ"

 สมชาย นทีประสิทธิพร
ตัวไม่ได้มา แต่ส่งกลอนมาเลี้ยงรุ่นแทน (หัวหน้าห้อง ก)