จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

เรื่อง วันที่ไม่อยู่จริง
     วันเวลาผ่านมาหลายปี เด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเฝ้านึกถึงใครคนหนึ่งซึ่งยังตราตรึงอยู่ในใจของเขาตลอดมา เวลาล่วงเลยมานานหลายปี จนเด็กผู้หญิงคนนี้โตขึ้นแต่ในใจยังนึกถึงใครคนนั้นและนึกถึงสมุดบันทึกเล่มนั้นอยู่เสมอถึงมันจะหายสาบศูนย์ไปแต่สมุดเล่มนั้นยังอยู่ในความทรงจำของเด็กผู้หญิงคนนั้นเสมอ สมุดบันทึกเล่มนั้น ซึ่งแม่ของเขาเป็นคนให้ตอนที่เด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าเรียนในชั้นมัธยมต้น สมุดบันทึกเล่มนั้นได้จดความทรงจำที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งมีต่อเขาคนนั้นคนที่อยู่ในหัวใจของเขาเสมอมา ทั้งเขียนประวัติ เขียนความในใจ เขียนความรู้สึกที่ตัวเองนึกถึงและอยากมีความสุขแบบนั้นบ้าง ถึงนึกว่าถ้ามีครอบครัวแบบนั้นมันคงจะมีความสุขมากเพราะชีวิตของเด็กคนหนึ่งซึ่งอยากได้อ้อมกอดจากเขาคนนั้น อยากได้เรียกชื่อ อยากรู้จัก อยากถาม อยากใช้ชีวิตพร้อมหน้าพร้อมตา ความคิดแบบนั้นเริ่มพันหายไป ความเจ็บปวด และคาบน้ำตาเปลี่ยนเข้ามาแทน เพราะ ?แม่? ของเด็กผู้หญิงคนนั้นไปเปิดอ่านสมุดบันทึกของเด็กผู้หญิงคนนั้นจริงทำให้มีปากเสียงกันขึ้นมา เด็กผู้หญิงคนนั้นได้แต่ถามตัวเองเสมอว่าทำไม เพราะอะไรไม่ให้นึก คิดถึง เขา คนนั้นทั้งๆที่เขาเป็น ?พ่อ? ของเรา  คำถามยังอยู่ในหัวสมองของเด็กผู้หญิงคนนั้นเสมอมา คำถามที่ไม่มีวันลบเลือนจางหายไป แต่ก็เป็นเพียงแค่การนึกถึง และฝังใจ เพราะคำพุดหนึ่งจูงใจเธอขึ้นมาในตอนที่ แม่ของเธอพูดกับเธอว่า ?ลูกเอ๋ยอยู่กับปัจจุบันนะเพราะอดีตยังไงก็คืออดีตอย่าไปนึกถึง คิดถึงมันอยู่เลย เดี๋ยวพ่อใหม่ พ่อที่รักลูกนะเขาจะอ่านแล้วเขาจะหมดกำลังใจ อย่าเฝ้านึกถึงมันอยู่เลยเพราะมันคงไม่มีวันกับมา หรือไม่มีวันมาให้ลูกได้ชื่นชมหรอก พอสักทีเถอะลูก ขนาดตัวแม่เองยังทำใจได้เลย นับประสาอะไรกับลูกละที่ไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัสไม่เคยได้เห็นหน้า ลูกจงเข้มแข็งอย่าคิดน้อยใจไปเลย ลูกยังมีทั้ง แม่ ทั้งพ่อใหม่ทั้งน้องๆที่รักลูก ? เด็กผู้หญิงได้ฟังดังนั้นจึงเก็บคำพูดของแม่เขามาคอยเตือนใจอยู่เสมอว่าถึงครอบครัวใหม่จะไม่ทำให้ตัวเองสมบรูณ์ได้ แต่ครอบครัวใหม่สามารถมอบทั้งความอบอุ่น มีความรักให้ต่อกันได้ เด็กผู้หญิงคนนั้นได้ฟังดังนั้นจึงไม่นึกว่าตัวเองขาดอะไรไป ถึงจะมีบ้างในวันที่สำคัญที่เกี่ยวกับ ?พ่อ?  แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นก็สามารถผ่านมันไปได้ทุกปี ถึงมันจะต้องทนความเจ็บปวด ทั้งร้องไห้ ทั้งคำถามมากมายแต่ก็สามารถผ่านพ้นมันไปได้โดยนึกถึงคำพูดของ ?แม่? เสมอ ชีวิตของเด็กคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเห็นเห็นหน้าพ่อของตัวเองเลยแม้นแต่ครั้งเดียว ขนาดชื่อเล่นก็ไม่รู้จัก แต่เพราะคำพูดของแม่จึงทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นมีแรงและฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆนานามาได้จนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ในอนาคต และอยู่กับครอบครัวใหม่ได้อย่างมีความสุขเสมอมา เพราะคำพูดของ ?แม่?
?ลูกเอ๋ยอยู่กับปัจจุบันนะเพราะอดีตยังไงก็คืออดีตอย่าไปนึกถึง คิดถึงมันอยู่เลย เดี๋ยวพ่อใหม่ พ่อที่รักลูกนะเขาจะอ่านแล้วเขาจะหมดกำลังใจ อย่าเฝ้านึกถึงมันอยู่เลยเพราะมันคงไม่มีวันกับมา หรือไม่มีวันมาให้ลูกได้ชื่นชมหรอก พอสักทีเถอะลูก ขนาดตัวแม่เองยังทำใจได้เลย นับประสาอะไรกับลูกละที่ไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัสไม่เคยได้เห็นหน้า ลูกจงเข้มแข็งอย่าคิดน้อยใจไปเลย ลูกยังมีทั้ง แม่ ทั้งพ่อ ใหม่ทั้งน้องๆที่รักลูก ?


น.ส พนิดา มั่นระวัง รหัส 541122802
 โปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์