จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

                                   ชื่อเรื่อง แล้วใครกันที่มาหา
           เสียงกริ่งประตูหน้าบ้านของฉันดังขึ้น ทำให้ฉันที่นอนดูมิวสิควีดีโอของศิลปินที่ชื่นชอบอยู่ ต้องลุกขึ้นไปมองทางหน้าบ้านว่าใครมากดกกริ่งหน้าบ้าน ฉันเลยเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกมาก็พบว่าเขาคนนั้นคืออาของฉันนั้นเอง อาของฉันเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก น่ารัก ขาว สวย พูดจาไพเราะ และอีกอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้เลยคืออาเป็นคนทำอาหารเก่งและอร่อยมาก จนทำให้ฉันต้องบ่นกับอาอยู่บ่อยๆว่า ทำอาหารอร่อยแบบนี้จะไม่ให้หลานอ้วนได้ไงละ ฉันกับอาสนิทกันมากจนไปไหนมาไหนเขาจะหาว่าเราสองคนเป็นพี่น้องกัน
        ครอบครัวของฉันมีพ่อ แม่ น้องสาว และตัวฉันเอง ส่วนอาเป็นน้องของพ่อแต่งงานเลยย้ายไปอยู่กับสามีที่จังหวัดลำปาง แฟนของอาก็ดีนะเขาชอบตามใจฉันตลอดฉันอยากได้อะไรขอให้บอกฉันกับน้องสาวได้ตลอด บางทีแฟนอาก็มาพร้อมกับอาของฉันเป็นบางครั้งเพราะแฟนของอาต้องทำงาน  และทุกๆครั้งที่อากลับมาที่บ้านก็จะมีของมาฝากคนทางบ้านรวมทั้งฉันและน้องสาวด้วย ทำให้ฉันได้และน้องสาวได้ของฝากอยู่บ่อยๆ แต่ครั้งนี้อาเปลี่ยนไปจากอาที่เป็นคนยิ้มแย้ม อัธยาศัยดี กลับเงียบและไม่ยิ้มแย้มเมื่อครั้งก่อนๆฉันเลยนึกอยู่ในใจว่า ?อาเป็นอะไรของฮานะครั้งนี้ทำไมไม่ยิ้มเลย?จะเข้าไปถามก็ไม่กล้ากลัวจะหาว่าเข้าไปยุ้งกับอาหรือเปล่าเพราะอาเพิ่งกลับมาถึงบ้านอาจจะเหนื่อยกับการเดินทางมาก็ได้ ฉันเลยเดินไปดูมิวสิควีดีโอของศิลปินที่ฉันชื่นชอบต่อที่เปิดค้างไว้ ก่อนเดินกลับก็ถือขนมไปกินด้วย วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยพ่อกับแม่ออกไปทำธุระข้างนอก ส่วนน้องสาวก็ออกไปทำรายงานบ้านเพื่อนกว่าจะกลับมาบ้านก็คงจะเย็นๆ ส่วนฉันเลยเป็นคนเดียวที่เฝ้าบ้านแต่ก็ดีนะวันนี้มีอามาอยู่เป็นเพื่อนด้วย แต่ทำไมอาถึงเงียบไปไม่พูดเลย ฉันก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกันแต่ก็อย่างที่ว่านะแหละอาอาจจะเหนื่อยมา เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นฉันเดินไปรับสายและปลายก็คือ แม่ แม่บอกกับฉันว่าอาเสียชีวิตแล้วนะชั้นแทบไม่เชื่อกับหูตัวเองเลยทันทีที่ได้ยิน อาเขากำลังเดินทางจะมาที่บ้านของเราแต่รถประสบอุบัติเหตุเลยทำให้รถพลิกคว่ำเสียชีวิตทันที่เมื่อตอนสายๆของวันนี้ ฉันก้มดูนาฬิกาข้อมือว่ากี่โมงแล้ว เที่ยงตรง แล้วนี่ ฉันเลยตอบแม่ไปว่า แม่อาจะตายได้ไงก็อาอยู่ที่บ้านเราตอนนี้ ฉันยังบอกกับแม่ไปอย่างนี้แม่บอกว่าฉันตาฝาดหรือเปล่า คิดถึงอามากเลยหรอถึงคิดว่าอามาที่บ้าน แล้วถ้าอาของเราเสียชีวิตจริงแล้วใครกันละที่มากดกริ่งหน้าบ้าน แล้วใครกันที่เดินตามฉันเข้ามาในบ้าน
      และแล้วความจริงก็ถูกเปิดเผยขึ้นว่าอาคนนี้มีฝาแฝดอยู่ ซึ่งฉันก็ไม่รู้มาก่อนเลยเพราะอาคนนี้ไปทำงานต่างจังหวัดไม่เคยกลับมาบ้านเลยและไม่มีใครเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย ที่อาเงียบไป ไม่ยิ้มแย้มเลยเพราะอายังทำใจไม่ได้กับฝาแฝดของอาเสียชีวิต พอตอนเย็นพ่อกับแม่และน้องสาวกลับมาถึงบ้านก็เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังฉันเลยเข้าใจ ฉันคิดว่าเจอดีซะแล้ว
                   ข้อคิดที่ได้
               ก่อนที่เราจะคิดไปถึงเรื่องอื่นๆนั้นเราต้องรู้ความจริงมาก่อน ก่อนที่เราจะตัดสินว่าถูกหรือผิด
                                                                นางสาวภัทราพร อ่ำอ้น
                                                                โปรแกรมวิชาภาษาไทย
                                                                 คณะครุศาสตร์