จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

สายใยรัก
ในครอบครัวหนึ่งมีแม่ดากับแดง แดงเป็นเด็กที่ไม่ดื้อไม่ซน เป็นเด็กเรียนดี ค่อนข้างเรียบร้อย  เล่นกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าเพื่อนผู้ชายพอโตขึ้นแดงก็ค้นพบตัวเองว่า ที่ตัวเองเป็นอยู่นั้นไม่ใช่ แดงเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เริ่มรักสวยรักงาม แต่งหน้าแต่งตา มีอาการท่าทางเหมือนกับผู้หญิงมากขึ้น แดงพยายามปิดบังเรื่องนี้เพราะกลัวว่าแม่ดาจะว่าเอา แดงได้ร่วมงานในโรงเรียนมากมาย และอยากให้แม่ดามาดูความสามารถของแดง เพราะว่าวันนั้น แดงได้เล่นละครแล้วแดงก็ได้เล่นเป็นนางฟ้า แม่ดาโกรธมากที่แดงเล่นเป็นนางฟ้า พองานเลิก แม่ดามาหาแดงตบหน้าแดงแล้วก็หักมงกุฎที่อยู่บนหัวแดง ต่อหน้าผู้คนทั่วไปที่มาในงานโรงเรียน ส่วนพ่อแม่คนอื่น ได้มาแสดงความยินดีกับลูกตอนตนเอง แม่ดาทำให้แดงอายมากจนไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อไป เพราะแม่ดาบอกกับแดงว่า ?ฉันไม่มีลูกเป็นตัวประหลาดแบบนี้? ต่อสายตาทุกคนที่กำลังจับจ้องทั้งสองคนอยู่ แดงโกรธแม่ดามาก แดงรีบวิ่งกลับไปที่บ้านพร้อมกับร้องไห้ พอแม่ดากลับมาถึงบ้านแม่ดาก็ด่าแดงพร้อมกับตีแดงจนเจ็บและแสบไปทั้งตัว เพราะแม่ดารับไม่ได้ที่แดงจะเป็นกระเทย แดงโมโหและอยากหนีออกจากบ้านเพราะว่าไม่อยากอยู่ในบ้านเพราะอยู่ไปก็ไม่มีความสุขและยังถูกแม่ดาที่เป็นที่รักของแดงดุด่าว่าตีอีกด้วย แดงรู้ตัวดีว่าไม่อยากจะเป็นผู้ชาย อยากเป็นผู้หญิง แดงจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านและไม่บอกใครซักคน ไม่มีร่องรอยและไม่เอาอะไรติดตัวออกมาจากบ้านด้วย แดงได้เดินไปตามทาง มีคนเก็บแดงไปเลี้ยงเพราะเห็นว่าแดงเป็นเด็กที่ดูใสซื่อ ส่งให้แดงได้ไปเรียนและเลี่ยงดูแดงเป็นอย่างดีจนกระทั่งเขาเสียชีวิตไป แดงมีงานทำมีเงินใช้อย่างสุขสบาย ทุกคนรู้จักแดง เพราะแดงได้เป็นนักแสดงในละครแม่ดาเห็นแดงและจำแดงได้ เพราะว่าแดงมีปานแดงรูปพระจันทร์เซี่ยวที่แขนขวา จึงอยากจะมาพบแดงและพูดคุยกับแดงเพื่อที่จะขอโทษกับเรื่องราวที่ผ่านมา แม่ดารู้ตัวว่าทำไม่ดีกับแดงเพราะว่ารับไม่ได้ที่แดงเป็นกระเทย  พอแดงได้เจอแม่ดาก็พูดออกไปว่า ?มาทำไม ออกไป คุณไม่ใช่แม่ฉัน? แม่ดาเสียใจมากที่แดงพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่โกรธแดงและขอโทษแดงที่ได้ทำไม่ดีกับแดงไว้และอยากให้แดงหายโกรธ และพูกล่องแดงต่างๆนานาและอยากให้แดงยกโทษให้ แต่แดงยังไม่ยกโทษให้เพราะว่าแดงยังนึกถึงเรื่องราวเก่าๆที่ผ่านมา แดงเจ็บช้ำและโกรธแม่แดงมาก แดงคิดว่าคำขอโทษจากแม่ดาคงไม่พอกับที่แม่ดาทำไป มีชายคนหนึ่งที่รู้เห็นเหตุการณ์ที่แม่ดาและแดงได้พูดคุยกัน เข้ามาพูดกับแดงว่า ? ผมรู้นะว่าคุณเสียความรูสึกที่แม่ของคุณรังเกียจคุณที่คุณเป็นแบบนี้ แม่คุณอดทนรอคุณมาตั้งเท่าไหร่แล้ว คุณจะรอฟังเหตุผลของแม่คุณซักนิดซักหน่อยไม่ได้หรอ? ทำให้แดงเงียบและคิดตามผู้ชายคนนั้นพูดมา  พร้อมกับรับฟังที่แม่ดาอยากจะพูดกับแดงในทุกความรู้สึกที่มีต่อแดง แม่ดามาขอโทษแดง และได้หยิบมงกุฎของแดงในกระเป๋าที่แม่ด่าได้ซ่อมและรอวันที่แดงจะกลับมาบ้าน แดงจับมงกุฎมาแล้วร้องไห้พร้อมกับเข้าไปกอดแม่ดา แม่ดาบอกขอโทษแดง และหอมแดงด้วยความคิดถึงลูกที่จากกันมาแสนนาน พร้อมกับก้มลงกราบเท้าแม่ดาด้วยความเคารพรักที่มีต่อแม่ ผู้ให้กำเนิดมา และแดงได้กลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่แดงและตัดสินใจจะบวชเพื่อทดแทนพรคุณของแม่แดง และยังเป็นตัวอย่างที่ดีของคนในหมู่บ้านอีก ทุกคนต่างรู้จักแดง เพราะแดงเป็นลูกที่กตัญญูมาก และก็พากันชื่นชมยินดีกับแม่ดาและแดงอยู่เสมอ พอศึกออกมา แดงก็กลับตัวกลับใจเป็นผู้ชายแต่ก็ยังไม่ทิ้งคราบของผู้หญิงมากเท่าไหร่ แต่แม่ดาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะว่า สายใยรักของแม่ อยากให้ลูกมีความสุข
ข้อคิดที่ได้ ความรักของแม่ที่มีต่อลูกมากล้นเหนือสิ่งอื่นใด แม่ยอมรับได้ทุกอย่างกับสิ่งที่ลูกเป็นอยู่ แต่ไม่ผิดอะไรที่จะต้องมีการตักเตือนกันบ้าง เพราะแม่ ยังไงก็เป็นแม่ ไม่มีใครรักมากกว่าแม่ของเราหรอก
คติ คนที่ไม่เคยทำผิดคือคนที่ไม่ทำอะไรเลยเพราะฉะนั้นความผิดนั้นแหละมันจะเป็นบทเรียนสอนใจตัวเองให้ตัดสินใจได้ถูกต้องขึ้น

โดยนางสาวสริฉัตร  ปงหาญ 541122815 ครุศาสตร์ วิชาภาษาไทย