จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

ความเป็นครู  ไม่ได้เริ่มต้นที่แปดโมงเช้า  แล้วสิ้นสุดลงตอนหกโมงเย็น  เพราะเมื่อใดก็ตามที่คนนิยามคุณว่า  ครู  ขอให้รู้ว่าครู  เค้าเป็นกันทั้งชีวิต  หลายคนเปรียบเปรยครู  เป็นเรือจ้าง  หลายคนเปรียบเปรยครูว่าเป็น  นักปฏิวัติในสนามรบของการศึกษา  และอีกหลายคนก็เปรียบเปรยครูว่าเป็น  กระจกเงาของศิษย์  ทุกคนต่างมอบสมญานามสำหรับครูมากมาย  แล้วในความคิดของท่านล่ะ  เปรียบเปรยครูกับสิ่งใด...
ครูที่ยิ่งใหญ่คือ ครูแห่งแผ่นดิน  ครูคนแรกที่ได้ยลยิน คือบิดรมารดา  ครูที่ให้การศึกษาคือ  พ่อครูแม่ครูที่อบรมสั่งสอนอยู่ในโรงเรียน  ในชีวิตของข้าพเจ้าได้พบเจอครูที่ให้ความรู้มามากมาย  ไม่เว้นแม้แต่ครูที่ชื่อประสบการณ์  ครูทุกท่านต่างมอบความรัก ความเมตตา  ประสาทประสิทธิ์วิชาให้กับข้าพเจ้าอย่างเปี่ยมล้น เฉกเช่นเดียวกับ  “ อาจารย์สันติ  อภัยราช ”
ถ้านิยามของความประทับใจ  คือความทรงจำและแรงบันดาลใจแสนสุขแห่งประสบการณ์  ข้าพเจ้าจะขอจดจำนิยามนั้นไว้ตลอดชีวิต  ข้าพเจ้าเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์สันติ ตั้งแต่ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ถ้าย้อนเวลากลับไปในตอนนั้น ข้าพเจ้าเรียนวิชาวรรณกรรมท้องถิ่นกับท่าน  โดยส่วนตัวของข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าชอบเขียนเรื่องราวตามจินตนาการ  ชอบฟังการเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ในสถานที่ต่างๆ  เมื่อข้าพเจ้ามีโอกาสได้เรียนกับท่าน  ท่านทำให้ข้าพเจ้าหลงรักและหวงแหนบ้านเกิดของตัวเอง  ทำให้ข้าพเจ้าสนใจเรื่องราวความเป็นมาของบ้านเกิดมากยิ่งขึ้น  จนทำให้ข้าพเจ้าเขียนวรรณกรรมท้องถิ่นได้อย่างสมบูรณ์  ตลอดระยะเวลาที่ได้เรียนกับท่าน  ข้าพเจ้ารู้จักประวัติสถานที่โบราณทุกมุมของจังหวัดกำแพงเพชร  ท่านพาข้าเจ้าและเพื่อนๆ ไปลงสถานที่ ซึ่งสนุกและตื่นเต้นมาก  ท่านไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการมอบความรู้ให้แก่ลูกศิษย์  ประหนึ่งนักปราชญ์ของจังหวัดกำแพงเพชร  ความสงสัยของลูกศิษย์  ท่านสามารถคลี่คลายและตอบได้ทั้งหมด  มากไปกว่านั้น  ข้าพเจ้าได้รับโอกาสให้เป็นพิธีกรร่วมกับท่านในรายการโทรทัศน์วัฒนธรรมจังหวัดกำแพงเพชร  นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านได้มอบสิ่งดีๆให้กับเด็กบ้านนอกอย่างข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าพูดไม่ค่อยเก่ง  และค่อนข้างตื่นเต้นในขณะที่ถ่ายทำรายการ  จนบางครั้งข้าพเจ้ารู้สึกท้อ  แต่ท่านจะคอยเป็นผู้ชี้แนะ  แนะนำ  และให้กำลังใจข้าพเจ้าอยู่เสมอ  จนทำให้ข้าพเจ้าสามารถจัดทำรายการร่วมกับท่านได้อย่างสมบูรณ์  แม้ในตอนนี้ข้าพเจ้าจบการศึกษาระดับปริญญาตรีแล้ว  แต่ความรัก  ความห่วงใยจากท่านยังส่งมอบมาให้ข้าพเจ้าเสมอมา  คอยช่วยเหลือ  คอยตักเตือน  อบรมสั่งสอนข้าพเจ้า  ในยามที่ข้าพเจ้าพลาดพลั้ง ด้วยหัวใจที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตา  จึงทำให้ข้าพเจ้าตระหนัก
ในความเป็นพ่อพิมพ์ที่ดีของท่าน  และยึดแบบอย่างของท่านมาดำเนินชีวิต
ทุกวันนี้การทำหน้าที่ของข้าพเจ้า  ยังคงใช้แบบอย่างที่ดีที่ได้รับจากท่าน  จากครูที่สร้างแรงบันดาลใจ  ในโอกาสนี้ข้าพเจ้าขอรำลึกถึงพระคุณของท่านด้วยความรัก และความเคารพที่ช่วยส่องแสงสว่างทางปัญญาให้ข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าจะไม่ลืมพระคุณของท่าน  จะตอบแทนด้วยการทำหน้าที่ของตัวเองด้วยหัวใจ  และจะสร้างแรงบันดาลใจให้คนดีมาเป็นครูดีของแผ่นดิน