เรื่องสั้น เรื่อง คำมั่นสัญญา โดย นางสาวขวัญชนก สุวรรณ์

[apairach]

คำมั่นสัญญา
      
?เราเลิกกันเถอะ?
   เขาพูดกับเธอได้แค่นั้น แล้วเขาก็เดินจากไป ทิ้งให้เธอร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด แล้วมีหรือที่เธอจะยอมง่ายๆ เธอจึงวิ่งตามเขาไป
   ?เพราะอะไร นายต้องบอกเลิกฉันด้วย?
   ?เพราะเธอมันน่าเบื่อไง ไม่รู้ตัวเลยเหรอ? เขาบอกเธอ
   ?เป้ เรากลับมาคบกันอีกไม่ได้เหรอ? เธอถาม
   ?เสียใจที่ฉันทนมามันก็มากพอแล้ว สำหรับ 5 ปีของเรา?
   เธอเสียใจจนพูดอะไรไม่ออก เธออาจจะรู้สึกผิดที่ทำมันลงไป ถึงแม้ว่าบางครั้งเธออาจคิดว่าเธอไม่ผิดเลยก็ตาม เธอผิดหรือที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอเข้าไปอาละวาดโดยที่ไม่ได้ถามอะไรเลย แล้วมันไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่เธอเห็น มันหลายครั้งแล้ว เธอทนไม่ไหวจริงๆ เธอเสียใจนะไม่ใช่ไม่เสียใจ แต่มันเกิดขึ้นแล้วจะให้ทำไงล่ะ ได้ถ้าเขาเห็นเธอไม่มีค่า สำหรับที่ผ่านมาฉันมันโง่เอง
   ?ฉันไม่ใช่เหรอที่ต้องพูดคำนี้ นายมีคนอื่นมาตลอดที่เราคบกัน เป็นฉันเองแหละที่ปิดหูปิดตามาตลอด ฉันเชื่อใจนาย จำไว้นะว่าฉัน มันโง่เอง จากกันด้วยดี ลาก่อน?
   ?ก็ดีงั้นเราจากกันเท่านี้ แจน? แล้วเขาก็จากไปจริงๆ เฮ้อ พอกันทีสำหรับผู้ชายคนนี้
   .......หนึ่งเดือนผ่านไป.......
   หนึ่งเดือนแล้วอะไรๆมันก็ยังเหมือนเดิม รวมทั้งความรู้สึกฉันด้วย
?ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ? มาอีกแล้ววันนี้มาเป็นแพ็คเลย ใครก็ไม่รู้เอาของสารพัดมาว่างไว้ที่โต๊ะทำงานของฉัน เมื่ออาทิตย์ก่อนก็ดอกไม้ช่อโต เมื่อวานก็อาหารเช้า และอีกหลายอย่างสารพัดเลย วันนี้ก็นม ไม่รู้ว่าใครมาแกล้งฉัน ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันเลิกกับกับเป้สภาพฉันก็ไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ ฉันมาทำงานทุกวันแต่เหมือนไม่ได้เอาชีวิตจิตใจมาด้วย ความรักมันทำให้เราเป็นได้ขนาดนี้เชียวหรือ
   ?อ้าว แจนมาทำงานแล้วเหรอ ว้าว วันนี้มาเป็นแพ็คเลยนะ สงสัยจะกลัวผอมล่ะมั้ง หนุ่มที่ไหนเอ่ย?
   ?ไม่ต้องมาแซวเลย ยัยแป้ง ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าหนุ่มที่ไหน สงสัยจะอยู่ไม่ไกลจากฉันนี่แหละนะ ฉันว่า?
?ตอนเที่ยง...
ฉันกับแป้งมาหาอาหารรับประทานที่โรงอาหารบริษัท
?กินอะไรดีแป้ง?
?ฉันว่าฉันกินข้าวมันไก่ดีกว่า หิวมากเลย?
?งั้นฉันไปกินก๋วยเตี๋ยวนะ? ระหว่างที่ฉันเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยว เผอิญไปชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
?ขอโทษค่ะ/ครับ? ฉันกับเขาเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
?อ้าว แทนเองเหรอ นึกว่าหนุ่มที่ไหนซะอีก? แทนไทเพื่อนที่ทำงานของฉันเอง ฉันไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไรหรอก เพราะเราไม่สนิทกันเท่าไร แทนไทเป็นหนุ่มที่หล่อที่สุดในบริษัท แต่ไม่เคยได้ข่าวว่าเขามีแฟนสักที หล่อๆแบบนี้น่าจะมีคนรู้ใจได้แล้ว สงสัยยังไม่ถูกใจใคร
?เอ่อ ทานอะไรหรอแจน?
?อ๋อ ว่าจะไปซื้อก๋วยเตี๋ยวน่ะ แล้วแทนล่ะ? เหมือนเขาจะไม่ค่อยกล้าสบตาฉันเลย
?เหมือนกันเลย งั้นไปด้วยกันนะ? ฉันเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกับแทนไท เขาเป็นคนสั่งก๋วยเตี๋ยวให้ฉัน
?นั่งด้วยกันไหมแทน? ฉันถามเขา
?ไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวแทนนั่งกับเพื่อน เพื่อนรออยู่ครับ? แล้วแทนไทก็ขอตัวไปนั่งกับเพื่อนของเขา เผอิญโต๊ะที่แทนไทนั่งอยู่ข้างโต๊ะที่ฉันนั่งพอดี ฉันรู้สึกเหมือนเขาจะมองฉันอยู่เป็นระยะๆ หรือเป็นเพราะว่าฉันรู้สึกไปเองก็ได้นะ แต่ฉันไม่มีอารมณ์สนใจหรอก ไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็คิดถึงแต่เป้ เมื่อไหร่ฉันจะเลิกคิดสักทีนะ ต่อไปนี้ ฉันจะห้ามใจตัวเองไม่คิดแล้ว
   
?ยิ้มบ้างนะครับ? เอาอีกแล้วมาอีกแล้ว ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าใครกันแน่ที่แกล้งฉัน วันนี้อมยิ้มมาทั้งโหลเลย บ้าไปแล้วมั้ง ทำงานดีกว่าเรา
?ยิ้มบ้างนะครับ? นี่ฉันจะอ่านทำไมนักหนา ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม นี่ฉันยิ้มเหรอ ตั้งแต่วันนั้นฉันยิ้มกี่ครั้งนับได้เลยนะ แต่วันนี้ฉันยิ้มโดยไม่มีเหตุผล หรือว่าฉันจะลืมเขาคนนั้นได้แล้ว แต่วันนี้ฉันก็ไม่ค่อยได้คิดถึงเป้เท่าไร นี่ฉันจะลืมได้จริงๆหรือ
จะบ่ายโมงแล้วเหรอ ฉันนั่งทำงานไปเรื่อยจนเพื่อนๆฉันไปกินข้าวหมดแล้ว ฉันขี้เกียจไปเลยนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ ทำไมเวลามันเดินเร็วขนาดนี้
?ทานข้าวยังครับแจน? แทนไทนั่นเองที่มาถามฉัน
?ยังเลย แทนทานแล้วหรอ?
?แทนทานแล้ว แทนซื้อข้าวมาฝากแจนด้วยนะ ทานเลยนะ เดี๋ยวแทนเอาชามมาให้? แล้วแทนไทก็รีบไปเอาชามมาให้ ทำไมต้องรีบขนาดนั้น กลัวฉันไม่กินหรือไง
?อ่ะ ชามมาแล้ว กินซะจะได้มีแรง วันนี้ยิ้มบ้างหรือยัง? เอ๊ะ ทำไมเหมือนกันเลยล่ะ หรือว่า ไม่ใช่หรอกมั้ง
?มีอะไรหรือเปล่าแจน?
?เปล่าจ๊ะ ไม่มีอะไร? แล้วฉันก็รีบกินข้าวให้หมด แทนไทจะได้ไม่ต้องมานั่งจ้อง

วันนี้ฉันมาตั้งแต่เช้า เอาล่ะฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครกันแน่ที่มาแกล้งฉัน ฉันแอบมองอยู่มุมห้อง เพื่อที่จะได้เห็นชัดๆ
มาแล้ว มาแล้ว มองไม่เห็นหน้าเลย ทำไมไม่หันมาสักทีนะ หันมาแล้ว
?แทนไทเหรอ? เป็นแทนไทจริงๆเหรอ ทำไม ทำไมเขาต้องมาทำอย่างนี้ด้วย ฉันจึงรีบออกไปจากที่ซ่อนทันที
?แทนนี่มันอะไรกัน ทำไมมาแกล้งแจนอย่างนี้ ล้อเล่นกับความรู้สึกมันไม่ดีหรอกนะ? ไอ้น้ำตาเจ้ากรรมมันจะเอ่อออกมาแล้วล่ะ
?เอ่อ....เอ่อ....คือว่าแทนขอโทษ แทนขอโทษจริงๆ?
?แทน แจนไม่คิดว่าแทนจะกล้าล้อเล่นกับแจนนะ?
?แจนไม่รู้หรอกที่แทนทำแบบนี้เพราะอะไร เพราะว่าแจนมัวนั่งเสียใจ ซึมเศร้า ไม่ยอมมองคนรอบข้างเลย แจนรู้ไหม ว่าแทนชอบแจนมานานแค่ไหนแล้ว แทนไม่ได้ล้อเล่นนะ แทนพูดจริงๆ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ฉันไม่เคยรู้ตัวสักนิด ฉันไม่ได้สนใจเลยจริงๆ บางครั้งฉันอาจจะลืมไป แทนไททำดีกับฉันตั้งหลายอย่าง แต่ฉันไม่เคยสนใจ ถ้าฉันสนใจสักนิด ฉันอาจจะรู้แล้วล่ะว่าเป็นแทนไทที่ส่งของมาให้ฉันทุกวัน
?นี่แทนเอาของพวกนี้มาให้แจนทุกวันไม่เบื่อเหรอ? ฉันจะร้องไห้แล้วนะ
?ใช่ แทนเอง แทนไม่ได้อยากแกล้งแจนนะ แทนชอบแจนจริงๆ? โอ๊ย พูดอะไรเนี่ย
?มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอแทน แจนเพิ่งอกหักมานะ?
?มันไม่เร็วไปหรอก เราจะคบใครมันไม่มีคำว่าเร็วไปหรอกนะ อีกอย่างแทนอยากให้แจนลืมคนนั้นซะ ให้แทนเป็นตัวแทนของเขาคนนั้นก็ได้ จะให้แทนเป็นอะไรแทนเป็นได้หมดทุกอย่าง ขออย่างเดียวแจนเปิดใจให้แทนบ้างได้ไหม? กล้าพูดออกมาได้ยังไง ดีนะที่ตอนนี้ยังไม่มีใครมาทำงาน ไม่งั้นอายตายเลย
?ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอกนะ?
?แทนขอโทษนะแจน แล้วแทนจะไม่มากวนใจแจนอีก?
?แจนยังพูดไม่จบเลย แทนไม่ต้องมาแทนใครทั้งนั้น แต่แทนจะเป็นคนเดียวสำหรับแจน?
?แทนขอบคุณนะที่ให้โอกาสแทน แล้วแทนจะไม่ทำให้แจนเสียใจ แทนสัญญา?
?สัญญาแล้วทำให้ได้ล่ะ? แล้วแทนไทก็รีบเข้ามากอดฉันทันที ตานี่ไม่อายบ้างหรือไงนะ
?นี่ ฉวยโอกาสเหรอ?
?แหะๆ แทนขอโทษ? แทนไทจึงรีบปล่อยทันที
   วันนี้ฉันออกมาทานของกับแทนไท บังเอิญเจอเข้ากับเป้ เมื่อเป้เห็นฉันจึงเดินเข้ามาหาฉันทันที
   ?แจนเรามีเรื่องอยากคุยกับแจนหน่อยน่ะตามลำพัง? แทนมองหน้าฉันทันที
   ?ได้ แต่เราจะเอาแทนไปด้วย งั้นไปคุยกันข้างนอกนะ? เป้พยักหน้าตอบรับ
    ?แจนเราขอโทษ เขาทิ้งเราไปแล้ว เราไม่เหลือใครแล้ว เรากลับมาดีกันนะแจน เป้ขอร้อง? ฉันหันไปมองหน้าแทนไท แทนไททำหน้าเศร้ามองกลับมา ฉันยอมรับนะว่าฉันมีความรู้สึกดีๆกับเป้อยู่
   ?ได้สิเป้ แจนจะกลับไปดีกับเป้นะ? ฉันรีบตอบกลับไปทันที มันอาจทำให้แทนไทเสียใจมาก เพราะว่าฉันสังเกตได้จากสีหน้าเขา
   ?แต่รอให้หมาบินได้ก่อนนะ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ทำไมแจนจะต้องกลับไปดีกับเป้ล่ะ ในเมื่อเป้เองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนทิ้งแจนไป เป้เองไม่ใช่เหรอที่เบื่อแจน รำคาญแจน วันนี้แจนรู้สึกดีมากเลยที่เป้ทิ้งแจนไป ถ้าเป้ไม่ทิ้งแจน แจนก็จะไม่มีวันได้เจอคนที่ดี ที่ห่วงใยและใส่ใจแจนเหมือนกับแทน แทนไม่เคยทำให้แจนเสียใจ ตอนแรกแจนอาจจะเสียใจนะที่เป้ทิ้งแจนไป แต่ตอนนี้แจนอยากจะบอกว่า แจนมีความสุขมากเลยที่แจนได้เจอแทน ลาก่อนนะเป้ หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน?
   ?เดี๋ยวสิแจน แจน แจน? ฉันพูดได้แค่นั้น แล้วฉันก็เดินจากมา ถึงฉันจะได้ยินเขาเรียกตามหลังแต่ฉันไม่หยุดหรอก
   ?แทนนึกว่าแจนจะกลับไปกับเขาซะอีก แทนใจไม่ดีเลยนะ แกล้งกันนี่นา?
   ?นี่แทนยังไม่เลิกกลัวอีกหรอ แจนมีแทนคนเดียว ไม่กลับไปแล้วล่ะ พอแล้วสำหรับความโง่ แจนจะอยู่กับแทนจนกว่าแทนจะเบื่อแจนเลย?
   ?แทนไม่เบื่อแจนหรอก แทนรักแจนจะตายไป? แทนไทขยี้หัวฉันเล่นอย่างหมั่นไส้
   ?แจนก็รักแทนนะ รักมากด้วย ห้ามทิ้งแจนไปไหนนะ?
   ?จ๊ะแทนสัญญา? แล้วเขาก็กอดฉันอย่างไม่อายใคร ฉันหวังว่าเขาจะทำตามคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้นะ อนาคตเป็นอย่างไรไม่อาจรู้ได้ รู้แต่ว่าวันนี้ฉันรักเขาคนเดียวเท่านั้น




นางสาวขวัญชนก    สุวรรณ์  นักศึกษาปีที่ ๒
คณะครุศาสตร์ โปรแกรมวิชาภาษาไทย